Znalezionych wyników: 31

I ode mnie, skromne wyrazu uznania i współczucia.

Szczerze współczuję.

Witaj
Robisz wszystko co możesz. Z medycznego punktu widzenia nie podpowiem Ci nic bo nie jestem kompetentna. Ale jako osoba, która przeżyła rozstanie z najbliższym, mogę powiedzieć o sobie. W pewnym momencie pozostaje już czekanie. Czekanie na rozstanie, ale i czekanie na najważniejsze w życiu spotkanie. Jestem bardzo szczęśliwa, że mój Mąż odszedł przygotowany na spotkanie z Panem. Im dłużej od daty rozstania/spotkania tym wyraźniej widzę że było to kluczowe wydarzenie w jego życiu, tak samo ważne jak leczenie, a może i ważniejsze. Życzę odwagi i dołączam swoją modlitwę.

Dla mnie też niedługo rok samotności i bólu. Ubrania męża "musiałam" wydać niedługo po śmierci, aby zrobić miejsce dla syna, który postanowił ze mną zamieszkać na jakiś czas. Zostawiłam sobie tylko jeden sweterek, który mąż nosił ostatnio - jeszcze pachnie, ale już coraz mniej. Skądinąd nie cierpię słowa musisz lub powinnaś. Obserwatorzy widząc, że schudłam (bo zaczęłam biegać i pływać i in.) z podziwem mówią poradziłaś sobie, ale nie wiedzą, że mam objawy somatyczne, że wspomagam się lekami, i nie wiedzą że poszłam na warsztat "12 kroków do wolności". Moimi kajdanami są wspomnienia złych wydarzeń i lęk o przyszłość. Poranna kawa sama, przyjście do domu sama, kolacja sama... Nie jestem jeszcze zaawansowana wiekiem, niektórzy mówią ułożysz sobie życie. Może tak, może nie, tymczasem sama, sama, sama... Często wchodzę na to forum... i podziwiam kilka osób, które wytrwale dzielą się swoją wiedzą i dodają otuchy potrzebującym.

Nie wiem czy to odpowiednie słowo, ale jestem bardzo szczęśliwa, że zaryzykowałam i zabrałam Męża do domu, gdzie w otoczeniu najbliższych spokojnie umarł. Bardzo się bałam czy dam radę - dałam.

Pół roku temu doświadczyłam bólu rozstania z moim mężem. Podobno odchodzącym jest lżej gdy nie widzą rozpaczy w oczach i zachowaniu ich bliskich. Trudno jest włączyć program "zachowam spokój" zwłaszcza że emocje górują nad rozumem. Jednak gdy przypomni się, że to pomaga naszej ukochanej cierpiącej osobie , to wydobędziesz z siebie cichy łagodny głos i spokojne ruchy.

"Ale jesli mamy niewiele czasu to dobrze byloby spedzic go razem."
A masz taką możliwość?

Tato dzielny gość. Zapytałaś dlaczego nie mówi o swoich dolegliwościach? Może trzeba uszanować jego wolę. Rozmawialiście z lekarzem/ lekarzami? Czy zabronił lekarzom udzielać informacji?
Dzielny, bo w chorobie jest sam, i nie chce was, mieszkających za granicą, obciążać sobą. Przecież na odległość mu nie pomożecie.

Ja jednak zaoferuję modlitwę. Moja wiara w tym trudnym okresie bardzo się wzmocniła, również wiara mojego śp. Męża poszybowała w górę. Sposób w jaki odszedł wstrząsnął sercami wielu bliskich i dalekich. Skoro wspomniałaś o wierze, to dodam jeszcze, że mój Małżonek tydzień i godzinę przed śmiercią świadomie poprosił o sakramenty święte. Kto wierzący, ten wie co to znaczy. Kto tych spraw nie zna, niech się powstrzyma od komentarza.

Po kilku dniach trudności udało mi się wejść na forum, ale chciałabym zmienić hasło i nie wiem jak to zrobić. Ktoś podpowie?

Przykro najbliższym, że osoba chora nie chce informować o stanie swojego zdrowia. Ale wy wiecie prawie wszystko. Wasza Mama sama o sobie stanowi i taka jest jej wola. Pozostaje Wam to uszanować. Mój małżonek o swojej chorobie poinformował rodzinę na tydzień przed swoją śmiercią, chciał uniknąć złotych porad i irytującego pytania "jak się czujesz?"
Bądźcie przy Niej i nie duście jej pytaniami i pretensjami.

Witaj
Nie odpowiem Ci na to konkretne pytanie bo nie jestem kompetentna, ale jako osoba towarzysząca pacjentowi onkologicznemu oraz czytelniczka i użytkowniczka tego forum, mogę Cię zapewnić, że przebieg choroby onkologicznej często zaskakuje zainteresowanych. Tak samo reakcje organizmów są różne. To są fakty, na podstawie których można mieć nadzieję, Jednak bardziej wiarygodnymi będą reakcje i wyniki Twojej Mamy. Mogę Cię zapewnić, że na tym forum doświadczysz dużo życzliwości i pomocy.

Dołączam do opuszczonych. Mnie opuścił mąż, który był przyjacielem. Otoczony miłością, modlitwą najbliższych. Trzymany za rękę. Nuciłam mu to:
https://www.youtube.com/watch?v=Ob9ZnzfRSDI

Kostki przy stopach lekko opuchnięte. Mocz ciemniejszy. Stałe pojękiwanie. Przejmująca bezradność. Boję się ...

[ Dodano: 2018-01-26, 14:46 ]
Dzisiaj odszedł ode mnie mój najlepszy przyjaciel...

Stabilizacja na bardzo wysokim poziomie napięcia. Moja temperatura 35.5. Dla mnie czas stanął w miejscu. Mógłby tak stać bardzo długo. Dzisiaj będzie lekarz.
Cieszę się, że mogę tu napisać parę słów i ktoś zawsze coś rzeczowego odpisze. Najgorsze są złote rady rodziny, "nie wiem, nie znam się, ale wydaje mi się, że powinniście...."