Zoi, hormonoterapia, to jest wlasnie leczenie przy raku prostaty. Moze byc jeszcze radioterapia, stront, pozniej chemia. Operacja jest wykluczona przy PSA powyzej 20.
Zoi, pytanie nie jest glupie. Jezeli jest stwierdzony nowotwor prostaty, a nie np. stan zapalny, ktory tez podwyzsza wyniki PSA, to powyzej tej wartosci na ogol nie operuja, a juz na pewno nie przy PSA powyzej 800, poniewaz nowotwor jest zbyt zaawansowany, czesto tez daje przerzuty i komorki nowotworowe wyszly poza obreb prostaty. Wyciecie prostaty byloby obciazeniem dla pacjenta, a nie zadna pomoca. Pozostaje leczenie paliatywne, co przy dobrym onkologu moze na wiele lat przedluzyc zycie.
Chemioterapia paliatywna
Chemioterapia jest wykorzystywana wyłącznie u chorych z przerzutowym RGK opornym na kastrację. Przyjętą zasadą jest kontynuowanie — w trakcie CTH lub HTH z zastosowaniem nowych leków — wcześniej rozpoczętej ablacyjnej HTH analogiem LHRH. Dostępne są 3 leki cytotoksyczne o udowodnionej skuteczności: mitoksantron, docetaksel i kabazytaksel. Cele paliatywnej CTH obejmują wydłużenie czasu przeżycia (docetaksel, kabazytaksel) i zmniejszenie dolegliwości bólowych (mitoksantron, docetaksel).
zoi napisał/a:
Czy odbarczenie nerek (niedrożne moczowody) daje taką możliwość?
Jeśli niedrożność układu moczowego jest przeciwwskazaniem, to aby je zlikwidować potrzebne byłoby działanie rozwiązujące ten problem na stałe (np. wykonanie stomii) a nie doraźnie, jak jednorazowe odbarczenie.
Natomiast samo odbarczenie może być celowe jako element leczenia objawowego (także w razie potrzeby wielokrotne, choć wtedy raczej właściwsza będzie stomia).
zoi napisał/a:
Rak uodpornił się na hormony, to tak gwoli wyjaśnienia. Mamy progresję. Agresywną.
Bardzo mi przykro. Trzymajcie się ...
_________________ Solve calceamentum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, terra sancta est [Ex: 3, 5]
Dzięki, Rich Za tydzień mamy konsultację na chemioterapii. Zdaniem radioterapeuty chemioterapia byłaby teraz najbardziej wskazana, ale nie wiadomo czy będzie możliwa z powodu stanu układu moczowego. Dlatego potrzebna jest również konsultacja urologiczna. Chciałabym poznać opinię fachowca, dlatego wrzuciłam wynik na forum.
[ Dodano: 2014-05-13, 21:26 ]
Czy to mocznica? To chyba raczej wyklucza chemioterapię. Mamy się zgłosić do OCO w Opolu 22 maja, a do tego czasu zrobić porządek z nerkami. Czyli co powinniśmy zrobić?
Do tego mamy powikłania w postaci wysokiego ciśnienia tętniczego, średnio 180/110. Dzisiaj lekarz zapisał tabletki: Nebilet wieczorem, Tertensif rano.
Mąż czuje się coraz gorzej - brak apetytu, mdłości, wzdęcia, ciężka apatia, osłabienie. Czy to zatrucie toksynami? Od dwóch tygodni czuję od niego z ust zapachach ryby. On sam mówi, że czuje w ustach amoniak.
Co można i co powinniśmy zrobić w tej sytuacji? Czy jakieś leki mogą pomóc?
Jutro będę się konsultować telefonicznie z lekarzem, powiedzmy, że prowadzącym.
Jak dotąd wszyscy rozkładają bezradnie ręce. Nie wiem czego mogę się spodziewać. Śpiączki? Na co powinnam się przygotować? Co robić? Gdzie szukać pomocy?
Czuję się kompletnie zagubiona i bezradna.
Nieznacznie. Nie na tyle by zastosować leczenie chemioterapią.
zoi napisał/a:
Co robić?
Nie leczyć na siłę...
Poznałaś smak chemioterapii. Wiesz czym to "pachnie"... Pamiętaj jednak, że celem Twojego leczenia było wyleczenie, tu mowa jest o ewentualnym i naprawdę nieznacznym wydłużeniu czasu przeżycia oraz niekoniecznie poprawą jego jakości. Przy takich parametrach wydolności pracy nerek może się to równać również nie tylko dodatkowemu cierpieniu (działania niepożądane CTH), ale i skróceniu czasu przeżycia...
zoi napisał/a:
Gdzie szukać pomocy?
W medycynie paliatywnej, objawowej. Na tym etapie choroby jest najważniejsza i bezcenna.
Chciałabym byś wiedziała, że gdyby chodziło o najdroższą mi osobę - w sytuacji j.w. odstąpiłabym od starań o dalsze leczenie onkologiczne...
Zrobiłabym natomiast wszystko by temu kogo kocham ograniczyć cierpienie.
Jest coś jeszcze... Czas. Zostało Wam go bardzo niewiele. Zamiast włóczyć się po szpitalach - porozmawiajcie... Przytulcie się. Potrzymaj go za rękę. Gdy zechce mówić - posłuchaj.
To co powie zostanie w Twoim sercu do końca życia.
Jak i trauma, że cierpiał - niech więc cierpi jak najmniej.
Dziękuję z całego serca, DSS . Twoje wsparcie i słowa wyjaśnienia były mi bardzo pomocne i są dla mnie bezcenne. Od początku zmagania się z chorobą męża jestem bardzo osamotniona i zdana wyłącznie na siebie. Nie zawsze udaje mi się stanąć na wysokości zadania i być silną, czasem ulegam emocjom, często płaczę w poduszkę. Sytuacja jest niezwykle trudna.
Absolutnie nie zamierzam niczego robić na siłę ani fundować ukochanej osobie tortur w jakiejkolwiek postaci. W pewnym momencie straciłam jednak grunt pod nogami i poczułam się kompletnie zdezorientowana.
Leczenia onkologicznego jak dotąd mąż nie posmakował. Była tylko hormonoterapia, początkowo skuteczna, dająca nadzieję na przeżycie dwóch lat. PSA spadło z blisko 900 jednostek do 10, ale po około 8 miesiącach nastąpiła gwałtowna progresja.
Przemierzyliśmy setki korytarzy, spędziliśmy nie kończące się godziny w poczekalniach i kolejnych gabinetach lekarskich - w Gliwicach, Wrocławiu, Namysłowie, Grodkowie, Nysie, Opolu, a także w szpitalach, kiedy zachodziła pilna potrzeba, np. rozbicia wielkich kamieni w pęcherzu. Żaden lekarz nie dawał nam fałszywych nadziei ani złudzeń, ale człowiek zawsze ma nadzieję...
Ordynator urologii w miejscu naszego obecnego zamieszkania był przeciwny odbarczaniu nerek (zalecenie onkologów OCO w Opolu), tłumacząc, iż jest to niepotrzebne okaleczanie, które niczego nie zmieni, powodując tylko dodatkowy dyskomfort oraz ryzyko infekcji i powikłań. Od początku uważał, że chemioterapia w tym przypadku nie pomoże, a wręcz skróci życie i spowoduje niepotrzebne dodatkowe cierpienia.
Przez ostatni miesiąc nie robiliśmy zatem już nic. Mąż jednak czuł się coraz gorzej, więc z własnej inicjatywy wykonaliśmy prywatnie ostatnie badania. Po konsultacji telefonicznej z naszym urologiem (100 km od domu) pojechaliśmy dzisiaj na oddział urologiczny w miejscu zamieszkania. Ordynator chciał zostawić męża w szpitalu, ale mąż chciał się "jeszcze z tym przespać" w domu, więc stawimy się tam jutro rano. Doktor mówi, że sytuacja diametralnie się zmieniła i odbarczenie nerki jest teraz konieczne, ale musi najpierw zrobić USG i szereg innych badań. Mąż przez cały dzień wymiotuje i jest coraz gorzej. Mam nadzieję, że jutro w szpitalu pomogą mu doraźnie i właściwie ukierunkują nas na leczenie objawowe...
Mąż jest już w domu. Bardzo słaby. W szpitalu, po nakłuciu nerki i wykonaniu przetoki przez tydzień wypłukiwali z niego kroplówkami ten mocznik, więc poczuł się lepiej. Odzyskał trochę apetyt i chęć do rozmowy. Dzisiaj po powrocie do domu czuje się gorzej. Kazali pić dużo płynów, a on nie może, bo go znowu mdli. Apetyt stracił zupełnie. Po zażyciu połowy tabletki dorety (tramal + paracetamol) zwymiotował, także zupę, która była jedynym posiłkiem.
Wykupiłam część leków, wypisanych przez urologów ze szpitala i mam wątpliwości, co do kolejnych. Chodzi mi o Palin (kwas pipemidowy) na zakażenia dróg moczowych. Przeczytałam w ulotce, że może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności i wymioty, co już mamy bez dodatkowych "wspomagaczy" oraz że przeciwskazaniem są zaburzenia funkcji nerek Nie chcę mu zaszkodzić, a poza tym nie stać mnie na wykupywanie, a następnie wyrzucanie drogich leków, co ostatnio jest ciągłą praktyką.
Przepisali mu: Doretę 75 mg + 650 mg (tramal +paracetamol) przeciwbólowo - zwymiotował. Plastra nie chce przykleić - bo nie.
Peritol 2 razy dziennie po jednej na apetyt - nie wziął, bo nie che.
Furosemid na odwodnienie i obniżenie ciśnienia po jednej tabletce co drugi dzień. Jeśli nie będzie pić dużo płynów, to mam wątpliwości...
ww.palin oraz Apo-uro Plus suplement ziołowy, którego jeszcze nie wykupiłam i nie wiem czy łykanie go ma w tym przypadku jakiś sens - zawiera zieloną herbatę, pokrzywę, żurawinę, korzeń pietruszki i pestki z dyni.
Czy macie już załatwioną opiekę lekarza hospicyjnego ? Uważam, że jest to pilnie potrzebne.
Nie tylko dla zapewnienia właściwego leczenia objawowego, w tym przeciwbólowego,
ale także dla pilnych interwencji w kwestii reagowania na doraźnie zmieniającą się sytuację,
w tym np. korektę zleconych leków jeśli okazują się nieskuteczne.
zoi napisał/a:
Plastra nie chce przykleić - bo nie.
Może mogłaby pomóc w tym rozmowa z lekarzem lub pielęgniarką hospicyjną.
Podejrzewam, że dla nich nie jest to sytuacja całkowicie nieznana i może potrafią dotrzeć z odpowiednimi argumentami do pacjenta.
Trzymajcie się ...
_________________ Solve calceamentum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, terra sancta est [Ex: 3, 5]
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
Za tydzień mamy konsultację na chemioterapii. Zdaniem radioterapeuty chemioterapia byłaby teraz najbardziej wskazana, ale nie wiadomo czy będzie możliwa z powodu stanu układu moczowego. Dlatego potrzebna jest również konsultacja urologiczna. Chciałabym poznać opinię fachowca, dlatego wrzuciłam wynik na forum.
Nie chcę mu zaszkodzić, a poza tym nie stać mnie na wykupywanie, a następnie wyrzucanie drogich leków, co ostatnio jest ciągłą praktyką.
