[Zoja 62]

Justynko, miłego pobytu
U mnie będzie przez weekend córcia, ło matkoooo, ależ się cieszę

[aislinn]

Miłego wypoczynku Justynko Nie ma jak u Mamy

[czkawka]

Justynko przyjemnego wypoczynku u Mamy. Ucałuj i pozdrów Ją

[JustynaS1975]

Dzień dobry
Jestem u Mamy i rzeczywiście, gdzie może być mi lepiej niż tutaj .
Dostęp do internetu mam, ale działa jakby chciał, a nie mógł. Czytam co się dzieje na forum co dzień. Na tyle starcza mi cierpliwości A dziś wysilę się i coś wyślę
Niestety rozchorowałam się i mam jakieś zapalenie gardła , także niestety nie mogę poszaleć po dworze z aparatem, co jest dla mnie sporą przykrością , a takie piękne krajobrazy .
Tyle co udało mi się cyknąć z okna
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc6/215007_474505789259212_370778297_n.jpg
https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/45312_474538702589254_1673228324_n.jpg



I znów "zaszaleję" z cytatem
"Ci, którzy nie odnaleźli swojego prawdziwego bogactwa, czyli promiennej radości istnienia wraz z głębokim, niewzruszonym spokojem, który jej towarzyszy, są żebrakami, nawet jeśli opływają we wszelkie materialne dostatki. W świecie zewnętrznym rozglądają się za ochłapami przyjemności, spełnienia, potwierdzenia swoich racji, szukają bezpieczeństwa lub miłości, a tymczasem we własnym wnętrzu noszą skarb, który nie tylko zawiera w sobie komplet wyżej wymienionych dóbr, lecz jest nieskończenie cenniejszy niż wszystko, co świat ma do zaofiarowania." - Eckhart Tolle

Każdy cytat, który zamieszczam jest wyrazem moich myśli.
A teraz gdy się zdystansowałam do wielu spraw, znów wyciszyłam, uspokoiłam umysł itp., zamieszczam ten powyższy cytat nie bez kozery.
Moje życie 'psychiczne' w związku z diagnozą było inne niż wiele tutaj opisywanych. W momencie zdiagnozowania po dość głębokim szoku, ale takim który szybko przeminął osiągnęłam coś co trudno zrozumieć, czyli miałam w sobie ogromną radość z życia (paradoksalne), radość z każdego dnia oraz spokój wewnętrzny.
Załamanie psychiczne, bunt przeżyłam w momencie wznowy. Po znalezieniu pomocy udało mi się z tego wyjść. Znów odzyskałam radość i spokój ducha.
PO powrocie do 'normalnego życia', miałam mętlik, przechodziłam 'wzloty' i 'upadki'. A takich 'upadków' było więcej niż 'wzlotów'. Jednak mając już pewną świadomość, pewną wiedzę, nie pozwalałam sobie na to, aby wpaść w czarną rozpacz. Czasami nawet czułam się jakbym z tego dołka wychodziła jak po szklanej szybie (takie porównanie usłyszałam z ust Ewy Błaszczyk, także po Niej powtarzam, ponieważ oddaje to jak się czułam).
Powoli zaczyna być więcej 'wzlotów' niż 'spadków'. Tzn. znów więcej spokoju (upragnionego spokoju ducha).
Znów wracam do tego, co już wcześniej wiedziałam, że jeżeli sama sobie nie pomogę, to tak naprawdę nikt mi nie pomoże. Jeżeli sama ze sobą nie będę potrafiła być szczęśliwa, to nikt i nic mi tego szczęścia nie da i nie zagwarantuje.
I jak to w życiu, nic nie trwa wiecznie. I cały czas wracam do tego, że trzeba zaakceptować to, czego nie można zmienić, a zmienić to, co da się zmienić, i aby jedno nie poplątało mi się z drugim.
I nie wiem, czy uda mi się uzyskać taką radość wewnętrzną jaką miała w czasie pierwszego rzutu chorowania. Ale to doświadczenie dało mi świadomość, że co mogę uzyskać za pomocą swojego umysłu, co mogę osiągnąć dla swojego ducha (a przecież o tego ducha chodzi ).
Choć często nie jest łatwo. Często łatwiej powiedzieć niż zrobić, ale warto podjąć wysiłek, gdyż często wyniki są bardzo satysfakcjonujące.

Pozdrawiam zimowo i przesyłam gorące całuski.

[ Dodano: 2012-12-11, 21:37 ]
Skoro już się dorwałam do internetu, to ... sobie popiszę ...
Jestem po obejrzeniu filmu o Katarzynie Rosickiej-Jaczyńskiej (chorowała na SLA) i oto cytat z Jej książki "Ołówek" (muszę tę książkę przeczytać )
"Chciałam wykrzyczeć wszystkim zdrowym, wiecznie niezadowolonym ludziom: „Spójrzcie na mnie! Możecie chodzić, mówić, jeść, swobodnie oddychać, pić, spać. Jeszcze wam mało? Zamiast narzekać, podziękujcie Bogu za te dary, bo nie macie wyobrażenia o tym, jak się żyje bez nich. Nie oceniajcie zachowania innych osób, zwłaszcza poważnie chorych, bo nic nie wiecie o ich życiu”. " (s. 59)

[KlaWik]

Kuruj się skarbie.
Zdrówka Ci życzę

[ Dodano: 2012-12-11, 21:46 ]

[Zoja 62]

Justynko, książkę polecam. Byłam wręcz wstrząśnięta.

[JustynaS1975]

Tak, tak ... zachorowałam na tę książkę po obejrzeniu tego filmu, po zobaczeniu postawy Pani Katarzyny ...
Teraz poszukuję w internecie, aby tę książkę zakupić.

[Jolana]

JustynaS1975 napisał/a:

Niestety rozchorowałam się i mam jakieś zapalenie gardła , także niestety nie mogę poszaleć po dworze z aparatem, co jest dla mnie sporą przykrością , a takie piękne krajobrazy . Tyle co udało mi się cyknąć z okna https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc6/215007_474505789259212_370778297_n.jpg https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/45312_474538702589254_1673228324_n.jpg

Witam Cię Justynko,
mmm.... nie choruj nam...

Justysiu, te Twoje szaleństwa z aparatem są niesamowite. Kocham Twoje szaleństwa, krajobrazy, a w nich otwartą przestrzeń, doprawdy - prawdziwe dzieła sztuki...
Masz Talent..... przez duże T.

[agamaz]

Witaj Justynko tak dawno u Ciebie nie pisałam ,choc czytam codziennie.
Ze wszystkim co napislaś zgadzam się w 100%.
Dokładnie jakbym słyszała siebie,swoje zachowanie ,swoje reakcje ,swoje przemyślenia.
Tez w pierwszej fazie swojego leczenia byłam jakby ktoś nosił mnie na przysłowiowych skrzydłach,widziałam ta iskierkę nadziei i niosłam ją wszystkim z kim się zetknęłam .Uśmiech nigdy nie schodził z mojej twarzy(podobno dalej tak jest choć ja chyba tego nie dostrzegam).
Kiedy nastąpił nawrot choroby a przed nią jeszcze moje traumatyczne przeżycia wszystko zaczęło się dla mnie wydawać beznadziejne ,są dni kiedy tak jak niedawno nie chce mi się do nikogo przysłowiowej "gęby " otworzyć ( przepraszam za kolokwializm). I tak jak mówiła Ewa Błaszyk (oglądałam ten reportaż ) wskrobuję się po tej szklanej szybie bardzo powoli,ale czasami wydaje mi się ,że jak jestem już na górze to znowu łu bu du bu coś się wydarzy ,co nie pozwala normalnie funkcjonować.I tak na okrągło ostatnio się u mnie dzieje.
Przepraszam ,że w Twoim wątku się tak rozpanoszyłam ze swoimi przemyśleniami.
Tak Ci zazdroszczę tych wspólnych chwil z mamą. Zdrowiej pod Jej czujnym okiem ,nie dawaj się żadnym przeziębieniom.Już Ci tam matuś zaaplikuje jakieś domowe sposoby na pozbycie się choróbska.
Pozdrawiam śnieżnie ( u mnie wieje,sypie ,że świata nie widać ).
Książka wspaniała,Pani Kasia to cudowna ,dzielna kobieta. Czytałam Jej blog a potem w bardzo szybkim tempie kupiłam książkę,która od zeszłego roku krąży po wszystkich moich znajomych.
Pozdrawiam Cię serdecznie

[Nika2]

JustynaS1975,
Zdrówka Kochana mam nadzieję ,że szybko się wyzdrowiejesz
A to na dobry humor
http://www.youtube.com/watch?v=pHrVG06U5MA

[balagan]

dla Ciebie Justynko:)

[JustynaS1975]

Dzień dobry
Kochani, bardzo dziękuję za wpisy i przesyłam serdeczności Wam wszystkim
Mama leczy przede wszystkim miłością
Dziś wzięłam ostatnią magiczną tabletkę (czyli antybiotyk) i nakazuję jej zdziałać cuda, tzn. jutro mam być zdrowa! Czy magiczna tabletka to słyszała?

Agnieszko, nie masz za co przepraszać.
U mnie pomimo, że teraz mam jakieś 'upadki' i takie tam, to i tak teraz jest we mnie więcej spokoju wewnętrznego niż przed chorobą. Zdecydowanie więcej. Po prostu bieg rzeczy i wydarzeń przyjmuję z zadziwiającym spokojem, pomimo wszystko. Tylko czasami coś mi się czknie.

Ale kochani, dość smęcenia.
Garść 'budujących mądrości'
https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/156167_173564816101249_1680107070_n.jpg

"Nie ma zbyt wiele czasu, by być szczęśliwym. Dni przemijają szybko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka
nam je przek­reśla. Nie ma­my wtedy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś,
jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?

Wy­korzys­taj ten dzień dzi­siej­szy. Obiema ręko­ma obej­mij go. Przyj­mij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, po­wiet­rze i życie,
je­go uśmiech, płacz, i cały cud te­go dnia.
Wyjdź mu naprzeciw." - Phil Bosmans

Co prawda dziś trudno mi się cieszyć pełnią życia i skakać z radości, gdy leje mi się z nosa. Ale spędzam sobie czas z Mamą, w ciepełku i jestem dopieszczana . Mam Was i mogę się tu 'mądrzyć' .

Wydarzenie, które z lekka wytrąciło mnie równowagi.
Od wczoraj od jakieś godziny ok. 15.00 do dziś do jakieś godz. 12.00 dostałam około setkę sms-ów z numeru 700cóś (ASTRO), pod tytułem "jaką miłość wybrać i jak zarobić pieniądze", ślij sms, a dowiesz się (cena z vat). Nawet w nocy nie pofolgowali. Z rana miałam 34 nieprzeczytane sms-y.
Ale od jakiś 3 godzin cisza. Mam nadzieję, że ich przetrwałam ...

Jolana napisał/a:

Justysiu, te Twoje szaleństwa z aparatem są niesamowite. Kocham Twoje szaleństwa, krajobrazy, a w nich otwartą przestrzeń, doprawdy - prawdziwe dzieła sztuki... Masz Talent..... przez duże T.

Jolano, bardzo dziękuję. <i przy okazji się czerwienię>

Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie

[Reszka.78]

JustynaS1975 napisał/a:

Wydarzenie, które z lekka wytrąciło mnie równowagi. Od wczoraj od jakieś godziny ok. 15.00 do dziś do jakieś godz. 12.00 dostałam około setkę sms-ów z numeru 700cóś (ASTRO), pod tytułem "jaką miłość wybrać i jak zarobić pieniądze", ślij sms, a dowiesz się (cena z vat). Nawet w nocy nie pofolgowali. Z rana miałam 34 nieprzeczytane sms-y. Ale od jakiś 3 godzin cisza. Mam nadzieję, że ich przetrwałam ...

He, he, he znam to Miałam kiedyś to samo jeden rodzaj smsów był mniej więcej taki "ktoś cię kocha i o tobie myśli. Znam imię tej osoby, wyślij smsa bla bla bla". Drugi był za to lepszy, jak dostałam go pierwszy raz, to się z Mamcią mało ze śmiechu nie posiusiałyśmy "Gorące fotki wyślę specjalnie dla ciebie, wyślij smsa bla bla bla"

[JustynaS1975]

Reszko, miło, że do mnie wpadłaś
Dzień dobry wszystkim
https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/546969_442468539151946_217471785_n.jpg

Udanego dnia

[agamaz]

Witaj Justynko
Na mnie natomiast uwzięła si,e jakaś "nawiedzona wróżka"Codziennie dostaję po kilka smsów.
Nie ma możliwości się tego pozbyć.
Trzeba to po prostu ignorować .Tylko ,że jest to niezwykle denerwujące.
Przyjemnego czasu Ci życzę.