Znaleziono 1 wynik

Isunia.

Bardzo mi przykro z powodu Twojego Taty.
To wszystko jest bardzo trudne do zniesienia.
Codziennie żyjemy w ogromnym cierpieniu.
Ja do tej pory budzę się rano i wydaje mi się, że to nie może być prawda.

Mam takie momenty, że jestem tym po prostu po ludzku zmęczona.
Coraz częściej nie mam z powodu takiego myślenia wyrzutów sumienia.
Ciągłe myślenie o chorobie wykańcza psychicznie oraz fizycznie.
Ten ból czasami jest nie do zniesienia ale musimy dać radę i trzymać się jakoś nie tylko dla osoby chorej, ale również dla nas samych oraz reszty rodziny.
Teraz tak myślę, za chwilę to może się zmienić.
Przechodzę przez wszystkie etapy choroby siostry.
Nadzieja, złość, ból, cierpienie fizyczne oraz psychiczne to wszystko się przeplata ze sobą.
I to jest normalne w tej okropnej chorobie.

Sprawa Twojego Taty i mojej siostry jest bardzo poważna. Nadzieje na wyzdrowienie niewielkie ale co możemy na to poradzić. Zrobiłybyśmy wszystko żeby to zmienić ale się nie da.
We mnie jest jednak trochę nadziei, że to może jeszcze nie koniec.
Tego Ci również życzę.
Pozdrawiam serdecznie.