Znaleziono 1 wynik

Ale dreczenie się nic tu nie pomoże.Trzeba mieć siły aby pomóc bliskiej ale chorej osobie.Ja sie tak zadręczałam,że dostałam takich nerwobóli,że pobrałam sobie troche leków.I wiecie co?Zaczelam trochę wiecej myśleć pozytywnie.Siostra mi przetłumaczyła,że jak tak dalej bedzie to sama popadne w jakąś chorobę,a przecież ja też mam dla kogo żyć.Zreszta wie to sama po sobie.Niedawno pochowała teścia który chorował na drobnokomórkowego raka płuc.Więc już to przeszła i też na zdrowiu to się odbiło.Ja pomagam na tyle ile mogę,a resztę zostawiam przeznaczeniu.Jestem i będę do końca.Modlę sie żeby mama niecierpiała,bo tego sobie nie wyobrażam,choć ktoś z was może pomysli że głupoty tu piszę,ale taka jest prawda.Ja też liczę w tym przypadku na siebie, i choc było wiele płaczu,teraz wziełam sie za siebie.Cieszę sie każdym dniem i dziękuje za następny.Pozdrawiam.