Znalezionych wyników: 20

Witaj. Myślę, że najprościej będzie od tego zacząć

I nie palić, biorąc pod uwagę Twój wiek.

Karolinko

kibicowałam, modliłam się :-(

współczuję Ci ..
jest mi smutno, ciężki czas przed Tobą. .
Ale mama teraz odpoczywa.. zaopiekuje się Tobą , zobaczysz :*

Cytat:

No way! Rodzina nie umie o tym mówić, lekarze nie chcą i nie mają czasu, przyjaciółki są przerażone i głównie usiłują się dowiedzieć jak uniknąć (jakbym miała receptę) a na warsztatach w Centrum Onkologii to "o uczuciach prosimy, fizyczne aspekty to z lekarzem" (dla mnie to jawna kpina jakby nie wiedziały jak się tam z lekarzami rozmawia).
Podsumowując moja podstawowa potrzeba poważnego porozmawiania o mojej sytuacji, nie została przez 2 lata mojego chorowania zaspokojona.

Temat tabu. Kiedy tylko zacznę ten temat od razu słyszę : daj spokój, jesteś zdrowa, będzie dobrze, musisz żyć-włosy dęba mi stają ze złości. Lepiej znosiłam swoje chorowanie na początku, gdy nie było czasu na myślenie , tylko był czas na działanie. Teraz-jako przetrwalnik - jest mi trudno. Boję się, że niedługo zwariuję, bo nie mam z kim pogadać o tym, że w głowie mam burzę. CIągle się boję nawrotu, kiedy mnie coś boli to od razu się BOJĘ. Z powodu tłumionych emocji jestem kłębkiem nerwów, mam problemy z zasypianiem, jestem rozdrażniona, czasem mam wrażenie, że wpadam w jakiś obłęd depresyjno-maniakalny. Lekarze nie mają czasu na rozmowy o stanie ducha, każą być optymistką, jak mam nią być? Błędne koło. U mnie we wiosce nie ma dostepu do psychoonkologa, każde przyznanie się do wizyty u psychiatry budzi u ludzi wstręt-jestem wariatką! Przeszkadza mi to, ze każdy ode mnie wymaga postawy czołga, jakim byłam na początku. Bo inni są, to ja też muszę! Mam ze sobą coraz większe problemy..W związku z tym potrzebna mi będzie pomoc jakiegoś psychologa. Jakiegoś...:/
Codziennie wchodzę na forum i dziękuję Bogu, że istnieje, gdyż bardzo dużo daje wymiana doświadczeń i pełne zrozumienie , choćby wirtualne.
Tego też mi potrzeba.
Przepraszam, że chaotycznie piszę, ale ja ost w ogóle jestem chaotyczna . W myśleniu i działaniu. Pozdrawiam !

Figa23
Ja już dawno się tego jednego cycka pozbyłam . 10 miesięcy bez niego jestem, czasem (zwłaszcza latem) brakuje mi go. Ale wiem, że to zdrowie dla mnie ! I dla Ciebie !
Potem rekonstrukcja i do przodu! Trzymam mocno kciuki :*

Amri

z tymi rzęsami i brwiami to tak jest. Moje wypadły 1,5 miesiąca po chemii, nawet niezły stan-na nogach tak gładko nigdy nie było

wszystko super, ale po naświetlaniach znowu wypadły... także to co Ci rośnie na główce-może w połowie zniknąć. Ale nie musi. Potem warto się ogolić mimo wszystko z kilka razy. Trzymam kciuki i pamiętaj , żeby trochę zwolnić !!! :*

Figa

cieszę się, że znosisz to całkiem nieźle.
Jeżeli chodzi o jedzenie - trzeba zachować zdrowy rozsądek; ja zaczynałam jeść 4-5 dni po i jadłam to, na co mnie nosiło(uważaj na słodycze-najlepiej zastąpić je warzywami/owocami) . Wino - zostaw sobie na zaś potem, jak zakończysz leczenie, bedziesz fetować;); jakikolwiek alkohol ww połączeniu z chemią może mieć fatalne skutki (no właśnie o tym Gaba napisała )

) wiem, że może być trudno, ja jak tylko sobie przypomniałam o chemii , to zaraz mi się odechciewało słodyczy i alkoholu. Jeszcze nieraz będziesz miała okazję !!

Buziaki i trzymam mocno kciuki!

Wiem,że to brzmi i powiewa masakrą....
Ale wiem,że dasz radę !
Każda z nas to przechodziła, uwierz, było momentami baaaardzo źle ...........
Poczytaj to:
http://www.forum-onkologi...orowej-vf21.htm
i pisz, dawaj znaki , tu są ludzie, którzy potrafią pomóc !
Ściskam :*

Figa23 ..u każdej /go przebiega to inaczej, każdy reaguje indywidualnie.
Ja przed operacją miałam 3 chemie-czerwone, czyli tax i abo . Po pierwszej już włosy wypadały, więc prędko też pobiegłam ściąć (długie piękne czarne ehhhh)
Brwi i rzęsy wypadły po 3 chemii, po operacji, płakałam gdy patrzyłam w lustro.
Myślałam,że nie odrosną.
Ale ... już są

i cieszę się , że są. Nawet takie, jakie są. Ale są.
Trudne chwile przed Tobą, ale dasz radę ! Babeczki są zawsze silne, pamiętaj !
Nawet nie będziesz się o to podejrzewać, skąd masz tyle siły .
Ja to przeszłam, a skoro ja - bojący dudek- przeszłam, to TY tym bardziej!
Buziaki

Figa23 jak ja po 1 chemii wychodziłam z lekami ze szpitala też byłam w szoku

na paragonie 4500, masakra. Masz rację:

Mogę Ci polecić ten ośrodek :
http://www.multimedplus.pl/flash/index.htm
tam przyjmuje dr Ułańska i Kukulska, ale jeżeli chodzi o nerki, to dowiesz się przez tel do kogo , co i jak . Pozdrawiam i trzymam kciuki .

Czy Mama dostała neulaste lub coś podobnego? Jeżeli tak, to od tego specyfiku. Skutki po niej podobne są do objawów grypy, mija to kilku dniach.
Jeżeli nie-to też może być po chemii jakiś skutek,każdy reaguje inaczej. . ściskam

Tak, Taxotere potrafi szybko unicestwić gada, mnie wystarczyły 3 cykle, bardzo ładnie uśmiercił większość komórek , niestety podstępny jak zwykle gad schował się w 5 węzłach. Potem miałam chemioterapię FAC. Mój guz też szybko rósł, więc Mama dostała dobrą broń. Niech uważa na siebie i się nie przemęcza, bądźcie dobrej myśli. Pozdrawiam