Znalezionych wyników: 2

Mysle Gregor,ze twoje mama zdaje sobie doskonale sprawe z tego jak bardzo jest chora.dlatego nie zgadza sie na odlozenie TEGO dnia na pozniej,bo pozniej moze juz nie byc.Chce troche normalnosci,chce widziec swoje szczesliwe dziecko(w tym calym nieszczesciu)chce z Wami to przezyc.W miejscu w ktorym pracuje przezywamy imieniny,komunie, sluby.Ludzie przywoza ukochane zwierzeta,nawet ostatnio byl kon...jego pani chciala sie z nim przed smiercia pozegnac.Czekal na nia na parkingu ,a my zjechalismy razem z nia na lozku na dol.Ile cierpienia,smutku,lez wylalismy wszyscy tego sie nie da opisac.Kon schylil glowe do swojej pani i tak jakby ja calowal,dotykal nozdrzami jej czola.Scena ktorej nie zapomne nigdy,jak zwierzeta potrafia kocha,czuc i cierpiec.Ale ONA sie z nim pozegnala,spelnilismy jej ostatnie marzenie.Umarla 3 dni pozniej.Spokojna,pogodzona z losem.Nie zapomne tez nigdy 2 dzieci ,ktore widzac ze tatus umiera zorganizowaly jemu pol roku wczesniej cudowne kolorowe urodziny,z balonami ,cala rodzina. Promienial,chociaz juz odchodzil...czy warto czekac,odkladac ..NIE WARTO !!! twoja mama chce to z wami przezyc i wierze ,ze w tej chwili to jest jej cel,doczekac tego momentu.Zrobisz oczywiscie tak jak bedziesz uwazal.Moim zdanie ludzie ,tez ci bardzo ciezko chorzy maja prawo do momentow szczescia.Nie wolno im wiecznie dawac do zrozumienia ze umieraja,ze wszystko trzeba odwolac,odlozyc na potem.Nie mozna wiecznie dmuchac i nad nimi sie trzasc.Oni chca normalnosci,nie wolno im tego zabierac.Trzymaj sie Gregor,moja mama ma tez raka i tez codziennie walcze z pytaniem "POWINNAM ???" czy nie.Rob to co Ci serce dyktuje.

Kochana Infinity,calym sercem jestem z Toba,wiem co przezywasz,tez mieszkam daleko,moze nie na koncu swiata ale te 800 km robi swoje.Moja mama ma rozsianego raka jajnika,jest po drugiej chemii.Bylam u niej w zeszlym tygodniu,niestety musialam wracac.Jechalam do domu i wylam po drodze z bezsilnosci.Budze sie rano i mysle ze to byl tylko zly sen...zyje od tel do telefonu i ciesze sie jak dziecko z kazdej pozytywnej rzeczy.Wpadam w kompletny dol :cry:

kiedy slysze ze mama gorzej sie czuje.Nie jest sama,ma meza,brata,przyjaciolki wszyscy sie nia opiekuja.Pomimo to mam straszne wyrzuty sumienia ze mnie tam nie ma.Moje cale zycie stoi na glowie,nie wiem jak zyc zeby nie zwariowac.Trzymaj sie kochana,musimy zyc dalej i pamietaj ze nie wolno Ci tracic nadzieji...mnie trzyma ona mocno za reke,zawsze kiedy psychicznie padam,tez Ci tego zycze