Znaleziono 1 wynik

lopenka, moim zdaniem dzieci w tym wieku reagują bardzo naturalnie.
I tak jak tara, napisała, nie ma sensu unikać niewygodnych tematów.
Trzeba z dziećmi rozmawiać spokojnie bez paniki.
Oczywiście informacje dozować w zależności od wieku dziecka, tak aby takie 6-letnie nie było przestraszone tym co ma się wydarzyć lub co już się wydarzyło.
Moja córka ma prawie 6 lat. Mieszkaliśmy z Tatą więc widziała wiele podczas choroby.
Jak Tatko umierał także była z nami.
Bawiła się obok w pokoju, ale weszła podczas ostatnich minut i obserwowała - nie wyprosiłam Jej.
Widziała jak Tatę ubieramy itp.
Jedynie co, to poprosiłam aby wyszła, jak przyjechali po Tatę panowie z zakładu pogrzebowego.
Popłakała ze mną chwilkę, ale raczej tylko dlatego, że ja płakałam i chyba sądziła, że tak wypada.
Przeszła ten okres nadspodziewanie dobrze, a też martwiłam się jak to będzie.
Nawet jak dziecko jest bardzo zżyte z np. dziadkiem, to nie musi oznaczać, że będzie rozpaczało i przechodziło żałobę jak my dorośli.
Może i popłacze, powypytuje, ale za chwilę wróci do swego życia,do zabawy.
I rodzice nie mogą wymagać aby było inaczej.
Słyszałam, że młodsze dzieci nie mają jeszcze nawyku żałoby, tego uczą się później.
W dużej mierze od nas zależy jak to będzie wyglądało w przyszłości.
Starszy syn już do tego inaczej podszedł, ale też nie było większych problemów.