Znalezionych wyników: 4

Kasiu, nie wiem, czy jest czego, ale chyba Ci (i tu padnie słowo dziwnie brzmiące w tym kontekście) zazdroszczę, ze mogłas być z Mamusią do końca. Mogłaś do konca okazać jej wielką miłośc, troskę.
Ja ze swoim Tatusiem pożegnałam się w niedzielę i pojechałam jak to nazywam "na zesłanie" do Warszawy, Tatuś zmarł we wtorek. Bardzo załuję, że mimo, że pierwszy raz wtedy w niedziele powiedział mi "córuś nie jedź do tej warszawy" ja pojechałam. Jakby nieswiadoma tego, ze już go moge nie zobaczyć.
To wspaniale, ze byłaś z Mamunią do końca.
Pozdrawiam Cie serdecznie, życze Ci siły. Nie ma wyjścia, trzeba życ dalej, wspominać piękne chwile spędzone z najbliższymi, dziękować za to, ze się ich miało i liczyć na spotkanie z Nimi gdzies, kiedyś...

Jezu, jaki ten początek roku jest okropny. Kasiu, przytulam Cię z całych sił i bardzo współczuję. pozdrawiam, Agnieszka

Jezu, kasiekk, to paranoja. przypomina mi to jak nic przypadek mojego Taty. Niedouczonych lekarzy jest mnóstwo, choc musze przyznac, ze w naszym przypadku najbardziej dał d*py patolog - jakis zakichany amator, który skierował nasze podejrzenia na ognisko pierwotne w układzie pokarmowym, a jak się potem okazało tato miał pierwotnego raka płuc (wszystko w moim watku, mozna poczytac, aby uniknac błędów, które nam się zdarzyły). walczcie jak się da o diagnozę. Jesli będziecie potrzebowali dobrego patologa to napisz do mnie koniecznie na prv - mam namiary na znakomitego profesora - guru patologów ;-). Pozdrawiam serdecznie, Agnieszka

trzymaj się kasiek! My też zmagamy sie z rakiem u Taty. wiem przez co przechodzisz. pozdrawiam