Znalezionych wyników: 20

Obiecałam. Jestem.
Już za Tobą tęsknię

cdn

Kochani! Wielkie dzięki dla wszystkich. Z śmiech i łzy. Za obecność. Za niezapomniane chwile.
I poproszę o jeszcze

Dobrze nam idzie! Poniżej skopiowane ze strony e-wolontariat.pl:

"Tymczasem zapraszamy Was do zapoznania się z dotychczasowym rozłożeniem oddanych głosów - jest to stan na 12.12.2011 r.

Pamiętajcie, że ostateczny wynik internetowego głosowania wciąż pozostaje w Waszych rękach

Forum Fundacji Onkologicznej DUM SPIRO - SPERO (głosów: 1775)
"Razem walczymy o misia" – Ludzie-Serca (głosów: 1406)
W grupie raźniej - integracja i wsparcie dla rodzin osób z wadami rąk (głosów: 1082)
Fundacja Uniwersytet Dzieci (głosów: 860)
Psychowsparcie.org (głosów: 787)
Egodziecka.pl (głosów: 786)
Statek e-wolontariuszy (głosów: 730)
Wirtualna Konferencja "Porozmawiajmy o dawstwie" (głosów: 608)
"Kandydaci 2011" (głosów: 559)
Słowa i Rzeczy (głosów: 488)
Szukamy Was (głosów: 483)
Dziemiany.net (głosów: 384)"

bogdanp, w trakcie czytania Twojego posta pomyslałam: niech chłop kupi witaminę C i podaje ja jako chemię, więc pomysł z magnezem moim zdaniem nie jest zły. Nie potrafiłabym odebrać mojej Mamie nadziei. Trzymaj się!

anka1, możesz mu zwilżać usta zamiast picia

Myślami i sercem jestem z Wami. Tyle tylko mogę.

http://www.hospicjum.net/#
Spróbuj też tutaj. Oni opiekowali się moją Mamą. Polecam.

anka1, zryczałam się czytając ostatnie wpisy. Wróciło moje z Mamą pożegnanie.
Jesteś dzielna, wielka, wspaniała, kochana, cudowna....
Przytulam i trzymam Cię za rękę |buziaki|

Ja żałobę noszę w sercu. Nie muszę ogłaszać jej całemu światu. Nie muszę być w czerni. Na przekór wszystkiemu co rano wyciągam te NIE czarne ubrania (chociaż czarnych jest mnóstwo). JA chcę żyć, chcę żyć jak mogę najlepiej, najpiękniej i najintensywniej. Wiem, że tego chciałaby moja Mama. Ona tak właśnie żyła. Dopóki mogła. Rzeczywistość i normalność trwają po prostu. Cały świat wokół nas funkcjonuje bez zmian.
W moim sercu żałoba pozostanie do końca życia, bo Mama była i jest częścią mnie. Ale nie zamierzam obnosić się z żałobą. Wypłakuję się najbliższym, nie całemu światu.
Nie chcę, żebyście mnie źle zrozumieli, bo nie jest tak, że mnie nie boli, nie cierpię.... Boli przeraźliwie. Ale to jest moje. Wręcz intymne.

I jeszcze jedno, chyba już pisałam tu na forum o tym - ja we wszystkim staram się znajdować pozytywy. I pozytywem tej piekielnej choroby jest to, że dany jest nam czas na przygotowanie się do śmierci najbliższych. Na pożegnanie. Na intensywne przeżycie pozostałego do końca czasu. Na przygotowanie się na rozstanie. I na pogodzenie się ze śmiercią. Bo taka kolej rzeczy.

Asiu, napisałaś, że hospicjum kojarzy się tylko z umieraniem. Być może tak się kojarzy, ale tak nie jest. Hospicjum to przede wszystkim fachowcy od walki z bólem, dusznościami i innymi objawami zaawansowanej choroby.
Teraz najwazniejsze jest aby tata nie cierpiał. Zgłoś się do hospicjum domowego, przecież nie musisz informować Taty skąd lekarz przychodzi. Uwierz mi, że to ma sens. Daje poczucie bezpieczeństwa. I Ty i Tata poczujecie się pewniej. Będziecie wiedzieli co robić w konkretnej sytuacji, a jak nie, to wiesz do kogo zadzwonić i zapytać.
Do mojej Mamy teraz pielęgniarka przychodzi codziennie, lekarz najmniej 2 razy w tygodniu. Jak trzeba, przyjeżdża po każdym moim telefonie. Ponadto to tak cudowni ludzie, tak zaangażowani w swoją trudną pracę, że ONI dzwonią do mnie z pytaniami jak Mama się czuje? co się dzieje? czego potrzeba?
Nie umieralnia! Lepsze życie z zaawansowaną chorobą. Dla Ciebie i dla Taty.
Ściskam ciepło!