Znalezionych wyników: 4

Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze.

Bardzo dziękuję, będę rozmawiać z onkologiem.

Zastanawiam się nad organizacją opieki nad Mamą, której podawane są już jedynie środki przeciwbólowe. Mama w chwili obecnej z powodu bólu i problemów z kręgosłupem może tylko płasko leżeć. Jej samodzielność jest bardzo, bardzo ograniczona.

Jesteśmy z Mamą same - nie mogę liczyć na pomoc kogokolwiek z rodziny. Mieszkamy w odległości ok. 300 km od siebie. Moja praca obciąża mnie koniecznością spędzania w tygodniu poza domem ok. 10-12 godzin dziennie, czasami do kilkudniowych delegacji (te mogę zlikwidować do absolutnego minimum, mam nadzieję całkowicie).

Planuję Mamę zabrać do siebie po jej wypisaniu ze szpitala - pytanie, czy w takich warunkach można opiekować się chorym zapewniając mu odpowiedni komfort i czy jest to wykonalne przez jedną osobę? Kupię niezbędne sprzęty, w tym łóżko i materac odleżynowy. W dni powszechne chciałabym zatrudnić opiekuna dla Mamy na 8-10 godzin dziennie, plus zapewnić wizyty pielęgniarskie cztery razy w tygodniu.

Czy taki scenariusz jest realny do pomyślnego zrealizowania przy jednoczesnym zachowaniu komfortu osoby chorej? Czy to doprowadzi do nadmiernego męczenia chorego i sprawi mu dodatkowy ból fizyczny i psychiczny?

Moje dodatkowe pytanie: czy jeżeli mamy do czynienia z chorym wyłącznie leżącym, świadomym, to czy pozostawiając w zasięgu jego rąk rzeczy niezbędne do funkcjonowania, pozostając z nim w kontakcie na odległość można wyjątkowo np. wyjść na zakupy, albo do urzędu? To pytanie zadane z desperacji - nie pytałabym, gdybym była pewna, że mogę wszystko zorganizować tak, żeby z Mamą ktoś był przez 100% czasu.

Dziękuję.

[ Dodano: 2015-05-30, 14:16 ]
Będę też bardzo wdzięczna za podzieleniem się wszelkim doświadczeniem w tym zakresie.

Dzień dobry,

moja Mama w 2009 r. miała raka piersi leczonego operacyjnie (całkowita mastektomia jednej piersi), chemioterapią, radioterapią, a później hormonoterapią.
Po sześciu latach zdiagnozowano u niej przerzuty do kręgosłupa i przerzuty do wątroby.
W chwili obecnej z powodu bólu nie może chodzić, stać i siedzieć.

Wiem, że pozostaje tylko leczenie paliatywne, ale jestem zupełnie zdezorientowana opiniami lekarzy (zwłaszcza neurochirurga i radiologa), stąd moja prośba o komentarz.

Mamie wykonano RTG, rezonans, tomografię, usg.

Rezonans magnetyczny odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z kontrastem : Uwidoczniono w obrębów kręgów lędźwiowych i krzyżowych oraz w kościach biodrowych mnogie ogniska podwyższonego sygnału w obrazach T2 zależnych, hypointensywne w T1, wykazujące wzmocnienie kontrastowe – w korelacji z danymi klinicznymi podejrzenie o meta.
Trzon L2 patologicznie złamany, z dokanałowym przemieszczeniem tylnej części trzony na głębokość 9 mm, uciskiem na worek oponowy, bez h cech jego naciekania.
Wymiar strzałkowy kanału kręgowego na tym poziomie wynosi 6 mm.
Naciek obejmuje trzon, wyrostki stawowe górne i dolne oraz nasady łuku obustronne.
Podobnie mniejsze ogniska widoczne są we wszystkich trzonach od Th11 do S1, największe w przedniej części trzonu L1, śr. 16 mm, pozostałe do 10 mm.
Zmiany widoczne są też w wyrostach kolczystych Th 12, L1 i L2 oraz w obu masywach bocznych kości krzyżowej.
Na poziomach L3/L4, L4/L5 i L5/S1 widoczne są centralne wypukliny krążków międzykręgowych na głębokości do 4,5 mm, uciskające worek oponowy, bez cech kolizji z korzeniami nerwów.

USG brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej: Wątroba zawiera w miąższu obydwu płatów ość liczne hipoechogeniczne zmiany o typie meta, największa w seg. IV o wym. 28x25 mm i w prawym płacie w sem. VIII o wym. 29x25.

Neurochirurg wykluczył leczenie operacyjne.

Zlecono 5 naświetlań wskazanego odcinka kręgosłupa.

Co na to lekarze:
- neurochirurg uważa stan za późno terminalny i beznadziejny (w tym wątrobę), sugeruje przeżywalność od kilku tygodni do kilku miesięcy oraz rekomenduje umieszczenie Mamy w hospicjum w celu poprawienia jakości życia

- radiolog uważa, że takie wyniki to nie wyrok i że nie jest to stan terminalny – naświetlania mogą umożliwić Mamie siadanie, a nawet poruszanie się w gorsecie przy pomocy balkonika, a przerzuty do wątroby to nie wyrok – summa summarum sugeruje dom, żadnego hospicjum i przeżywalność jeszcze wiele miesięcy...

Do tego dochodzi nasz onkolog, który w chwili obecnej zapadł się pod ziemię do poniedziałku, ale w karcie jest zapis „Dalsze postępowanie po napromieniowaniu planowane do chemioterapii.”

Nie mam pojęcia, na co mam się (i Mamę) nastawić – prośba o przygotowanie skierowania do hospicjum, wyjście ze szpitala i opieka w domu (jak w takim stanie?? chyba, że radioterapia zdziała cuda...), czy naciskanie na onkologa, żeby przeniósł Mamę po naświetlaniach na oddział onkologiczny w celu realizacji chemii (też paliatywnej).

Dziękuję za wszelkie komentarze.