Znalezionych wyników: 12

Już raz taką tęsknotę przeżyłam... 8 lat temu... po bracie. Do tej pory myślę jak by było gdyby był. Teraz zostałyśmy same baby - ja, mama i dwie siostry.
Za dwa lata mam ślub. Jak to wszystko będzie wyglądać? Bez taty który mnie nie pobłogosławi i nie zatańczy walca. No jak?
Dziękuję za wyrazy współczucia i dziękuję Bogu, że jest takie forum na którym wylewasz swoje żale i wszyscy Cię rozumieją.

15.07.2015-15.09.2015r. ::rose::

Tato zmarł 15.09.2015r. na szczęście był, jeszcze w domu - 11.09 transportem medycznym przewieźliśmy go z Tarnowa do domu. Był leżący, ciągle chciał chodzić, spełniałyśmy każdą zachciankę. W pewnym momencie powiedział, że chce spać i żeby go przykryć. Siostra wykonała polecenie i wyszła z pokoju, ja w tym samym momencie wyszłam z kuchni, żeby ją zmienić i pilnować taty bo uciekał z łóżka. Niestety nie zdążyłam.. Tato wstał, spotkałam go w korytarzu. Gdy mnie zobczył upadł i stracił przytomność. Przed przyjazdem pogotowia podaliśmy tlen, odzyskał oddech. W karetce była akcja reanimacyjna. Został wykonany tomograf, nie chcieli taty przyjąć na oddział bez konsultacji z neurochirurgiem. od godz. 22 do 2:30 tata leżał na izbie przyjęć, w przeciągu, bez tlenu, zakrwawiony bo czekaliśmy aż karetka przywiezie badania od neurochirurga ( z ul. Botanicznej w Krakowie, a Tato był w Proszowicach). Okazało się, że jest krwiak, dlatego tato ma braki świadomości (krwiak prawdopodobnie powstał na skutek upadku w Tarnowie w szpitalu bo tam też miało to miejsce - stwierdzono to po ilości krwi w mózgu ). Tato został przyjęty, podpięty do tlenu kroplówki nawadniającej. Co jakiś czas tacie spadała saturacja, ale po krótkim dotlenieniu wszytsko wracało do normy. I tak siedzieliśmy z tatą w szpitalu w izolatce i gadaliśmy o pierdołach. Bardzo chciało mu się palić, daliśmy mu papierosa ekologicznego (nie naładowanego) mówiąc, że innych w szpitalu nie można. Co jakiś czas, zaciągał się kilka razy i leżał spokojnie, nie uciekał. W sobotę był na badaniach w szpitalu Rafała w Krakowie. W niedziele oglądał westerny tak jak zwykle, zjadł rosół. W poniedziałek od samego rana była z nim mama i siostra, ja zostałam w domu z siostrzeńcem. Mama wróciła w pełni szczęscia ok. 21, że tata miał humor, oglądał swój ulubiony serial - Kiepskich. Śpiewał i ruszał nogą. Cztery razy ją wyganiał z sali, bo chce spać. O 5:50 dostaliśmy telefon. Lekarz zapewniał, że spokojnie, cichutko we śnie odszedł.
Co teraz? Co zrobić z tą tęsknotą?

Dodano: 2015-08-26, 17:35

Tato dostał od razu leki na depresje i jego podejście do życia teraz zmieniło się o 180 stopni. Każdemu powtarza, że nie wolno myśleć o tych złych rzeczach, ale tylko o pozytywnych aspektach życia. Że trzeba cieszyć się każdą chwilą. Zaskakuje sam siebie...

[ Dodano: 2015-08-26, 10:19 ]
Jakby teraz usłyszał, że potrzebuje opieki lekarza lub pielegniarki w domu to boje sie ze zamnkjal by sie w sobie. dla niego dom to oaza sokoju. biezpiecznie czuje sie tylko w sypialni i kuchni bo teraz wszystko je za dwóch

Boje się tej bezsilności...

Komentarz dodany przez Moderatora: JustynaS1975: 2015-08-25, 18:48

Tato dostaję etopozyd 120mg 75% dawkę rozbitą na 3 serię na dobę. Wczoraj ok. 20 dostał ostatni worek i kroplówkę przeciwwymiotną. Co najlepsze nie miał nudności, zwidów, nic go nie bolało oprócz głowy (ale to przez za duże ciśnienie w oku bo tata zapomniał kropelek), BEZ ZADYSZKI ok. godzine chodził po korytarzu, ogólnie mówi, że chyba zmartwychwstał

Jadę do niego w sobotę zobaczymy jak będzie się czuł po 3 dniowym maratonie z chemią. Dziękuję za słowa otuchy!

Już nie raz przekonałam się, że siła jest w rodzinie. Jestem najmłodszą córką mojego taty , dwie strasze są z tych co widzą czarne scenariusze i ogólnie do wszytskiego podchodzą pesymistycznie. Ja jestem twardą sztuką tak samo jak tato, chociaż mama dzwoniła, że dzisiaj się załamał. Wiem, że teraz siła jest w głowie i chyba muszę do niego jechać.. Skopać mu tyłek i postawić do pionu, przecież za 2 lata mam ślub i ON musi na nim być, nie ma innego wyjścia.
Jestem z tych ludzi którzy nie lubią mydlenia oczu, dlatego napisałam na tym forum, aby ktoś powiedział mi wprost co to jest, jak to naprawdę wygląda. Od wszytskich słysze: będzie dobrze, tata dobrze to zniesie, wyjdzie z tego. Zaniepokoił mnie fakt, że dostał tylko 75% dawki chemii.
Dziękuję za odpowiedzi i jak będę miała dostęp do dokumentacji postram się dodać

Wszytskie badania będę miała dopiero w poniedziałek jak wypiszą tatę do domu.
Czyli to co czytam to prawda.. max 4 miesiące. Tato nigdy nie chorował, to jego pierwsza wizyta w szpitalu.

Witam. 15 lipca 2015 roku mojemu Tacie zdiagnozowali raka drobnokomórkowego płuca lewego z naciekiem na wątrobe. Przeszedł wszytskie badania, wycinki, tomografie. 10 sierpnia zawieźliśmy go do szpitala (św. Łukasza w Tarnowie) na pierwszą chemie. Dzisiaj dostaję pierwszą dawkę, ale tylko 75%. Lekarze mówią, że to ze względu na jego wagę (55kg 164cm wzrostu), ale mój Tato zawsze taki drobny był, a przez ten miesiąc nawet przytył 2kg.

Tato palił przez 3/4 swojego życia (ma 60lat), rak ma ok. 8cm, tato nigdy nie narzekał na ból, nudności czy brak apetytu dopóki nie złapał zapalenia płuc i wtedy wszystko się zaczęło.
Może mieć to podłoże genetyczne bo 4 braci oraz tata mojego ojca zmarli na raka w wieku 60 lat.

Na wycinku piszę: infiltratio carcinomatosa - carcinoma anaplasticum intermedio - et microcellulare. Niestety więcej dokumentacji nie mam bo tata ma przy sobie w szpitalu.

Zachodzę teraz w głowę dlaczego tato dostaje tylko 75% dawki, czy to w ogóle pomoże, czy oni już nie widzą nadziei i dlatego wybrali takie leczenie? POMÓŻCIE :cry: