Znalezionych wyników: 8

Łączę się w bólu Wiosno :-[

[*]

Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności, która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.

A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę, przeszywa serce bólem i odznacza w nim

swoje piętno, które przypomina nam stale jacy jesteśmy wobec niej bezsilni.

Przyjmijcie wyrazy najgłębszego współczucia i zrozumienia z powodu śmierci ukochanej

Śp. Ewy.

Tak bardzo wierzyłam, że będzie dobrze....

::rose::

Kochana,

musisz to przeżyć i być silną dla swej Miłości, choć sił już nie masz. Ale On bardziej Cię potrzebuje.......

więc modlę się o siły dla Ciebie.

Staraj się wykorzystać każdą chwilę dla Was, abyście oboje byli w tym szczęśliwi.... |przytula|

Marcin, tak mi przykro.

Byłeś już z wynikami u swojego lekarza prowadzącego? Myślę, że powinieneś od tego zacząć. On Cię pokieruje.

Cokolwiek chodzi Ci teraz po głowie, spisuj na kartce. Potem, będąc u lekarza będzie Ci łatwiej bo niczego nie zapomnisz.

Pamiętaj że panika to najgorszy doradca, staraj się myśleć konstruktywnie i nie załamuj.

Jestem z Tobą w modlitwie |uscisk|

Jutro masz PET.

Pamiętaj, że czekamy na dobre wiadomości :readit!!:

Myślami będę z Wami :papap:

Witaj renegat J

Faktycznie nie jest źle. Raz, że jest to czerniak powierzchownie szerzący się J, dwa i Clark i Breslov nie jest wysoki.

Mi lekarze nie docinali marginesu, nie sprawdzali wartownika i nie wycieli żadnych węzłów. A jak widzisz w moim opisie Clark IV Breslov 0,75. Minął już rok i jest ok J

U Twojej Mamy będzie wszystko dobrze J ale musicie iść do onkologa, który Was poinformuje jak macie dalej postępować .

Trzymam kciuki, pozdrawiam

Marcin, nie wolno Ci tak myśleć!!!! Sam wiesz, że to pożywka dla tego stwora.

Piszesz, że chcesz żyć, więc żyj. Wierz mi, że w dużej mierze to zależy od Twojego nastawienia, więc się nie poddawaj.

Pisz, wylewaj z siebie co Cię boli - to pomaga, ale myśl pozytywnie!!!! będziemy Cię wspierać, lecz nic nie poradzimy bez Ciebie!

U Ciebie diagnoza jest bardzo świeża, więc jeszcze dominują emocje, ale uwierz mi, przyjdzie taka chwila, że będziesz sobie radził z myślą, że Twoje życie już nigdy nie będzie takie jak przed diagnozą.

Da się z tym żyć, jest ciężej, ale jeśli czegoś bardzo pragniemy (żyć) to musimy sami sobie pomóc.

Ty też dasz radę, trzymam za Ciebie kciuki, daj sobie trochę czasu.

Pozdrawiam ciepło