Znalezionych wyników: 2

tara, madziap, dziekuje za wsparcie!
Tak, rozumiem to o czym piszecie i zgadzam sie z Wami, tyle ze w praktyce tak trudno mi myslec o samej sobie. Od kilku miesiecy odwlekam podroz poslubna. Dotad mysl o urlopie nawet w snach mi sie nie pojawiala, ale moze teraz to najlepszy moment.
Gdyby tylko udalo mi sie zebrac do kupy...
No coz, poczekam troche, moze sie jakos pozbieram wkrotce

Kiedy maszeruje, moge isc bez przerwy, ale kiedy sie potykam - nie moge wstac!
Czy u Was jest podobnie? Jak sobie radzicie z chwilowymi depresjami, kiedy to nagle tracicie sily?

U nas sytuacja chyba nie moze byc lepsza- u taty remisja! Powod zeby sie cieszyc. ja natomiast nie mam sily. Wpadlam chyba w jakis dolek. Jestem rozdrazniona, czepiam sie wszystkich dookola, nawet na forum strach mi pisac, zeby sie komus zaraz nie oberwalo.
Zawsze lubilam miec poczucie, ze nad wszystkim panuje, ze sobie dobrze radze, ze jestem silna... a tu taka niespodzianka!

Wiem, ze to nie ja jestem chora, ze to nie ja mam najciezej, ale chwilami nie wytrzymuje napiecia krazacego gdzies w powietrzu.
Jak tu cieszyc sie kolejnym dniem, drobnostkami?Jak zyc dalej?