Znalezionych wyników: 15

To może być guzek od hiperprolaktynemi czyli za dużo prolaktyny w organizmie i czasami tworzą się guzki, ja też tak mam i faktycznie pierś boli. Ale one znikają. Podejrzewam, że coś tam jeszcze to właśnie prolaktyna, bo TSH też pomaga zdiagnozować hiperprolaktynemię . Pozdrawiam i nie ma się co denerwować.

Kiedy wszyscy kupowali prezenty, cieszyli się, ja ryczałam a byłam tedy jeszcze w 6 miesiącu ciąży. Cała rodzina się o mnie trzęsła, ale ja miałam wszystko gdzieś. Ale te święta są potrzebne żeby zrozumieć , że nasze mamy są gdzieś tam i że możemy zrobić wszystko tak jak one nas zawsze uczyły. Nie zamykaj się sama, nie uciekaj. Płacz bo tylko to pomaga. Ja nawet pisząc te słowa to sobie trochę popłaczę. Ja od czasu do czasu kiedy nikogo nie ma w domu biorę zdjęcia mamy i pozwalam sobie na taki prawdziwy głośny płacz, to naprawdę pomaga. Włącz sobie na youtube ,,kolędę dla nieobecnych ''popłacz i do przodu. Czy twoja mama chciałaby żebyś ciągle płakała, dziękuj ,że nie cierpiała długo i teraz jest już jej dobrze. Czasami wiara w to , że jest niebo bardzo pomaga. Jak chcesz pogadać to napisz chętnie pomogę. Ja nie miałam z kim pogadać a to źle. Pozdr :uuu:

awiam.

Trzymam kciuki i bardzo się cieszę. :lol:

To dla Ciebie Setko.

Odpowiem tak, godziliśmy się z każdą decyzją mamy. Ale ona nie była tak świadoma tego wszystkiego jak Ty Sprinterze. Twoja rodzina musi zrozumieć, że ma niepowtarzalną szansę żeby świadomie towarzyszyć Ci do końca, my tego nie mieliśmy bo cały czas łudziliśmy się, że będzie lepiej, a Ty dajesz im czas na rozmowy zwykłe, codzienne jak i te najtrudniejsze, które jeszcze przed Wami. Będzie dużo płaczu ale to też jest potrzebne. Podziwiam Cię za odwagę i zaufaj Sobie a Twoja rodzina pomoże Ci we wszystkim, mam nadzieję że zdadzą ten najtrudniejszy egzamin w życiu.

Sprinterze, może teraz napiszę trochę ja, córka, która straciła mamę właśnie przez raka. Moja mama nie miała szansy nawet na chemię tak szybko to poszło a tak bardzo liczyła, że ta jej pomoże. Mojej mamy nie ma już 6 lat a ja dalej tak bardzo za nią tęsknię. Walcz dla Siebie przede wszystkim, twoja rodzina da sobie radę, musi nie ma wyboru. Ale to tak bardzo boli kiedy kochana mama odchodzi. A ty masz jeszcze jakąś szansę moja mama już jej nie dostała. Też byłam w ciąży z córką, zdążyłam tylko jej powiedzieć, że to będzie dziewczynka. Tak jak pisze Puszekokruszek my również wierzyliśmy, że ona da radę nie dopuszczaliśmy do siebie myśli, że może jej zabraknąć. Mi udało się wyrwać moją kochaną mamę ze szponów śmierci jeszcze na 7 tygodni, bo uparłam się na lekarza i szpital i w ostatniej chwili ją odratowali i moja mama wszystkim mówiła, że gdyby nie córka to by jej już nie było. Te 7 tygodni wyrwanych śmierci to był trudny a zarazem cudowny czas. nigdy nie podejrzewałabym się o taką siłę w walce o mamę. Pozdrawiam i walcz dla swojej rodziny ale przede wszystkim dla Ciebie.

Mamy będzie Nam wszystkim brakowało już zawsze. Wiem o czym mówię bo moja mamusia nie żyje już 6 lat. Zawsze będą sytuacje w których pomyślicie co by zrobiła moja mama gdyby tu była. Ale jej nie ma i już nigdy nie będzie, a to tak strasznie boli.Ja pomimo tylu lat bez niej, czasami biorę album ze zdjęciami mamy i wtedy tak sobie strasznie mocno popłaczę. To na jakiś czas pomaga. Oby do przodu bo nic innego nam już nie zostało. :-(

Moja kochana Mami miała 53 jak zmarła, to, że mama je to dobrze, moja mama nie jadła na trzy dni przed śmiercią. Bądź z mamą jak najwięcej bo tylko to Wam zostało, to prawda nawet worek pieniędzy już tu nic nie pomoże jedynie tylko wiara w lekarzy, że pomogą żeby nie bolało i Pana Boga, który da Wam jeszcze wspólne chwile. Pozdrawiam i trzymaj się mocno. :-(

Tak go lejesz i skubaniec nie ma szans, pozdrawiam gorąco i trzymam kciuki, będzie dobrze :okok"

Hurra, wszystko idzie w dobrym kierunku.To trzymam dalej kciuki. :mrgreen:

Super, bardzo się cieszę ja100 jesteś wzorem do naśladowania, jak się nie poddawać. Będzie teraz wszystko OK. :-D

Moja mama nie żyje prawie 5 lat, a ja nadal za nią tęsknię i kiedy oglądam jej zdjęcia to zawsze płacze i wtedy przechodzi na jakiś czas. Możesz się śmiać ale mi to pomaga. Jesteśmy w tym samym wieku , nie mamy swoich kochanych mamuś, ale życie toczy się dalej. To nie prawda, że czas leczy rany, my po prostu się do tego musimy przyzwyczaić. Moja mama chorowała tylko 10 tygodni, zmarła w Akademii w gdańsku, bo jak powiedzieli lekarze nie dalibyśmy sobie rady z nią w domu. Też były głupie komentarze ale powiem Ci , że miałam to w d.... . Jak mama chorowała to nikt się nie interesował a potem wszyscy komentowali.

Ty moja droga jesteś pierwsza w kolejce. I tak trzeba trzymać. Pozdrawiam ciepło i trzymam kciuki.

Nie pisałam nigdy wcześniej w Twoim poście, ale trzymam za Ciebie mocno kciuki i pozdrawiam.

Ja przeszłam to samo z moją mamą u nas od wyników do śmierci minęło 2 i pół miesiąca. Chociaż leci już piąty rok jak nie ma mamy to i tak czasem sobie popłacze z tęsknoty za nią .