Znalezionych wyników: 10

Edytko, 5 lat temu miałam niemal identyczny wynik jak Ty...i roczną córeczkę. Przeszłam poszerzenie blizny, mikroprzerzut do węzła wartowniczego oraz limfadektomię pachwinowo-biodrowo-krzyżową. Do dzisiaj wszytko jest ok i mam wielką nadzieję, że tak już będzie. Głowa do góry. Trzymaj się ciepło, najgorzej na początku jak człowiek musi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Jestem z Tobą myślami i trzymam kciuki za szybkie zakończenie leczenia.

Skąd jesteś Bohun? Jaki region Polski? Ja osobiście zawsze będę polecać docenta Wojciecha Jurczaka z Krakowskiego Szpitala Uniwersyteckiego, bo sama doświadczyłam jego niesamowitej wiedzy i doświadczenia w chłoniakowych tematach.
Na Twoim miejscu poczekałabym na decyzję Twoich obecnych lekarzy w sprawie leczenia jakie chcą u Ciebie zastosować, a później tą decyzję skonsultowałabym z innym chłoniakowym autorytetem.

Bohun, ja 7 lat temu zachorowałam na nieklasyczną postać chłoniaka :"nieklasyfikowany chloniak posiadający cechy wspólne hodgkina i DLBCL". Nie miałam kompletnie żadnych objawów prócz powiększonego węzła podrzuchwowego, który był niemal widoczny gołym okiem. Hematolodzy mieli spory problem z diagnozą i węzeł badało kilku patomorfologów. Dopiero w Krakowie w szpitalu uniwersyteckim otrzymałam dobrą diagnozę i wdrożono leczenie, które dało rezultaty. Ja również polecam zwrócić się do dobrego hematologa, który ma doświadczenie z nieklasycznymi postaciami chloniaka. I głowa do góry!

Bajkaa..moje odczucia po radykalnej limfadektomii były podobne. Nie sądziłam, że to aż tak inwazyjny zabieg, a jego konsekwencje są już na całe życie. Blizna jest wielka - to prawda. U mnie bardzo długo się goiła w miejscu gdzie łączy się udo z brzuchem...ale pewnie tez przez to, że mam trochę brzucha i w tym właśnie miejscu była fałda. Zakup sobie poduszkę pod nogę - tz. klin żebyś już zawsze spała z nogą uniesioną wyżej. Pocieszę Cię, że da się przyzwyczaić do życia z taką mogą po limfadektomii. Noga szybciej się meczy przy większym wysiłku in staje się "ciężka" w odczuciu, zauważyłam też, że chodząc w spodniach szew pomiędzy pośladkami lubi się przesuwać w stronę tej grubszej w udzie nogi 😉 ale ja staram się być aktywna i żyć podobnie jak przed chorobą codziennie dziękując Bogu, że nie jest gorzej...bo przecież mogło... Trzymaj się!

Klebsiella pneumoniae to paskudna bakteria szpitalna oporna na leczenie. Przynajmniej ja na taką właśnie trafiłam. Tez jestem po leczeniu chloniaka i po autoprzeszczepie ta właśnie bakteria wywołała u mnie bardzo poważne zapalenie płuc. Po miesięcznym pobycie w szpitalu udalo się mnie wyleczyć ale łatwo nie było. Może od tego czasu ( 5 lat ) juz wiele się zmieniło i z tą paskudą walczy się już dużo łatwiej, a może są jej też różne odmiany - nie wiem ale na pewno nie należy jej bagatelizować. Skoro u Ciebie nie ma poprawy po antybiotykach to może też trafiłeś na oporny egzemplarz. Może warto to gdzieś skonsultować.

Masz identyczną diagnozę jak ja kilka lat temu...masz jednak więcej szczęścia, bo prawdopodobnie trafną diagnozę masz juz rozpoczynając leczenie. U mnie w pierwszej wersji zdiagnozowano chloniaka hodkina i dopiero po roku bezowocnego leczenia chemią i naświetlaniem, raz jeszcze przebadano materiał i wyszło, ze to jednak nieklasyfikowany chloniak posiadający cechy wspólne dlbcl i ziarnicy. Jestem 3,5 roku po leczeniu i autoprzeszczepie. Będzie dobrze!

Aniu, ja też jestem z Tobą. Wiem co przeżywasz, ja tez jestem po autoprzeszczepie i tez dokładnie po 3,5 roku od auto zachorowałam na kolejny nowotwór - na czerniaka. Usunięto mi wszystkie węzły w pachwinie i biodrze... Tez nie jeden raz zadawałam sobie pytanie DLACZEGO? I pewnie nie znajdziemy odpowiedzi na to pytaniem. Bądź dzielna, trzymam za Ciebie kciuki.

Ja też jestem po usunięciu wszystkich węzłów pachwinowo-biodrowo-zasłonowych. Noga puchnie mi w udzie. Chodziłam na rehabilitację, która nic nie dała. Dostałam skierowanie na oddział szpitalny leczenia obrzęków limfatycznych w Ustroniu - okres oczekiwania 2 lata... To niby nie sanatorium - bo po czerniaku żadne sanatorium nie wchodzi w grę...jak mnie uświadomił mój onkolog.

Z tego co się orientuję, w przypadku mężczyzn najlepiej przed rozpoczęciem leczenia zamrozić nasienie, bo ryzyko niepłodności jest spore. Gorzej w przypadku kobiet, bo mrożenie jajeczka czy tez całego jajnika to juz nie taka prosta i pewna sprawa...do tego brak informacji czy porady w tej kwestii ze strony lekarzy.
Sama zachorowałam na nieklasyczny typ ziarnicy w 2010 roku, mając 30 lat. Nie miałam dzieci, bo wydawało mi sie, że mam jeszcze troszkę czasu na macierzyństwo. Pamietam, że gdy zachorowałam, myśl że mogę w przyszłości nie mieć potomstwa była chyba gorsza niż sama choroba. Wtedy przeczytałam gdzieś opracowanie, które sugerowalo, że stosując antykoncepcję hormonalną w trakcie leczenie onkologicznego "usypia" jajniki i zmniejsza ryzyko niepłodności. Opinie lekarzy na temat terapii hormonalnej w trakcie leczenia są podzielone, ja jednak postanowiłam spróbować i przez całe dwu letnie leczenie stosowałam plastry antykoncepcyjne. Przeszłam 6 cykli chemioterapii ABVD, naświetlania śródpiersia, 2 cykle chemii ESHAP oraz chemie przeszczepową BEAM + autoprzeszczep. Leczenie zakończyłam w styczniu 2012 roku, a w połowie 2014 roku urodziłam zdrową córeczkę. Nie wiem ile sobie pomogłam stosowaniem hormonów, a ile jest to zależność osobnicza ale jestem nie jedynym przykładem na to, że leczenie onkologiczne nie musi oznaczać bezpłodności

Mam wynik TK. Czysto! Brak jakichkolwiek odchyleń, brak powiększonych węzłów - na co wskazywał PET dwa miesiące temu. Uff. Teraz czekam na wizytę i decyzję lekarzy w mojej sprawie.