Znalezionych wyników: 435

14 minęło już 6 miesięcy..a ja wciąż w odrętwieniu..nic mnie nie cieszy, nic nie interesuje..
święta tuż tuż..a mnie one nie interesują, nie cieszą.. moja pamięć i wszystkie myśli są ciągle w tym samym miejscu i przy tej samej osobie..

...pamięć co za dużo pamięta
....serce co za dużo czuje
....tęsknota co za bardzo boli
....smutek co wyciska łzy
.....życie co chce żyć
tylko nie wie po co…
bo pamięć …
bo Serce…
bo Tęsknota…
i smutek........

http://www.youtube.com/watch?v=RX3euPOwI7Q

[ Dodano: 2012-12-04, 20:05 ]
http://www.youtube.com/wa...e&v=bkMIimdiZF4

Oddałam wszystko-przegrałam z czasem,
zabrakło mi cierpliwości
nic mi już dzisiaj nie zostało
z mej dawnej wielkiej miłości.

Przez całe lata walczyłam, bo chciałam,
być ważnym kimś dla Ciebie
Ty mi gwiazd niebo całe obiecałeś
dziś chmury są na tym niebie.

Najbardziej boli, bo tak wierzyłam,
że wszystko udać się musi,
poniosłam klęskę, przeżyłam porażkę,
i tylko płacz gardło dusi.

[ Dodano: 2012-11-18, 12:48 ]
Zawsze mi mówiłeś:
„..Nawet jeśli kiedyś odejdę
to pamiętaj, że tylko na chwilę
zawsze i wszędzie z Tobą będę
przecież dla Ciebie tylko żyję.
Gdy milczał będzie mój telefon
pamiętaj, że to tylko na chwilę
nagraj się wtedy na sekretarkę
pamiętaj, dla Ciebie tylko żyję.
Jeśli nie spotkasz mnie na ulicy
pamiętaj, że to tylko na chwilę
pojawię się prędzej czy później
przecież dla Ciebie tylko żyję.
A gdyby minęły miesiące, lata
i dalej nigdzie mnie nie będzie
to bądź cierpliwa moja kochana
ja będę nigdzie-albo wszędzie”.

A ja dziś mówię do Ciebie ..
”… Z pewnością kiedyś się spotkamy
jeśli nie w tym, to w tamtym świecie,
pamiętam szczęściem Twoim byłam
przecież dla Ciebie tylko żyłam.
A teraz zawieszona
między tym a tamtym światem.,
mówię Ci że byłeś całym moim światem
Niebo pełne gwiazd dałeś mi od siebie,
Lecz teraz tylko czarne chmury
Widzę wokoło siebie.
Odkąd Ciebie nie ma minęło już 5 miesięcy..
A ja wciąż widzę.. twój uśmiech
Ciągle ten sam, od lat taki młody, chłopięcy.
Uśmiechasz się do mnie co noc..
Lecz kiedy chcę dotknąć Twej ręki,
Natrafiam na pustkę,
I wciąż świeżą i nie zmiętą poduszkę…

„Znów Święto Zmarłych wzywa na cmentarz.
A w tym roku mam o jeden grób więcej.
Na grób męża alejką podążę.
Wiązankę kwiatów ze świętą modlitwą na płytach grobu cicho ułożę
Zapalę znicze. Na zimnych płytach stanę skupiona w smutnej zadumie .
W sercu odtworzę bliską mi twarz.
Będę się modlić, jak tylko umiem.
Ciemnym wieczorem błysną kolory
od wszystkich blasków prosto do nieba
Tam, gdzie jego dusza już uleciała
Jest dziś szczęśliwy, nic mu nie trzeba.”

to już cztery miesiące... 14 w niedzielę.. minęło cztery miesiące.. a dziś... dziś o 13,00 minie cztery miesiące od ostatniej drogi, jaką mój mąż odbył na tej ziemi..a ja stoję w miejscu, oderwana od świata i rzeczywistości...i czekam..ale na co??? - nie wiem!!!!!!!!!!

Dziś o 12,57 minęło trzy miesiące.... a dla mnie czas stanął w miejscu...ciągle widzę ostatnie chwile mego męża.. słyszę głos lekarza z pogotowia...jakby to było dziś, parę godzin temu.....
Dlaczego to tak boli??? dlaczego dręczy.. dlaczego łzy nie obsychają, tylko wciąż i wciąż toczą się po mych policzkach??? dlaczego...dlaczego w ogóle nie wyschną na zawsze?? dlaczego wyżłobiły sobie koryto przez me policzki???
Dlaczego tak się stało??? dlaczego nie ma męża obok mnie?? obok nas, rodziny???
Dlaczego me serce pęka z bólu, a nie pęknie tak, jak pękło - obumarło serce męża??

Jak ten czas leci.... wczoraj minęło 2 miesiące od śmierci mego męża... jutro minie dwa miesiące od dnia pogrzebu..a mnie wydaje się, że to było zaledwie wczoraj...
Dwa miesiące, a świat się nie zatrzymał, świat gna i pędzi do przodu... śmierć, zarówno mego męża i setki tysięcy innych śmierci nie dokonała wyrwy w biegu czasu.... nie zdołała zatrzymać jego pędu choćby na chwilkę...
To moje serce się zatrzymało, ale tylko na chwilę i zaczęło bić na nowo, teraz wolniej bo pękło na pół..i krwawi.
Ta rana w moim sercu nie zabliźnia się i z każdym dniem jest coraz bardziej rozjątrzona... a umysł wciąż i wciąż od nowa przetrawia to, co zdarzyło się 14 czerwca... roztrząsa, rozbiera na mikrocząsteczki to co się wydarzyło...i dlaczego to się wydarzyło, co ja źle zrobiłam, czego nie dopatrzyłam,.. kto czy co zawiniło.... siebie czy kogoś innego mam obwinić i ukarać..

Płaczę z tego powodu razem z Tobą.. bo z własnego doświadczenia (od śmierci mojego męża nie minęło jeszcze 2 miesiące) i wiem, że słowa pociechy i w takiej sytuacji nie docierają do nas... Mocno tulę do serca i odmawiam modlitwę za zmarłych...

Dodano: 2012-08-08, 23:52

Dziś, w dniu Twych 65 urodzin najdroższy mężu byłby na stole ogromny smaczny tort i gwar naszych wnuków rozweselał by nam wieczór, jednak nie doczekałeś ich...a ja jak co dzień odwiedziłam Cię...i pochylona nad Twoją mogiłą, cicho szeptałam słowa modlitwy, a kwiaty i palące się znicze skropiłam gorącymi łzami bólu, goryczy i cierpienia oraz tęsknoty.. tęsknoty za Twą obecnością, za codziennymi rozmowami, za spojrzeniem...

Przesyłam szczere wyrazy współczucia, choć z własnego doświadczenia wiem, że czasami drażnią takie słowa.. Tulę do serca i przesyłam swe pozytywne fluidy...
Otwórz link, i zapal znicz bo jest on dla wszystkich, którzy odeszli pozostawiając po sobie pustkę i ból - jest więc i dla Twego Taty... Taty....

http://wirtualnyznicz.pl/zapal.html?pid=111178

Terlewa napisał/a:

Tak, było to okrutne stwierdzenie, ale teraz wiem że mają takie wytyczne, bo nie ma sensu przedłużać życia o minuty, godziny, kiedy pacjent jest nieprzytomny i nie rokuje na jakąkolwiek poprawę.

[b]Terlewa[/b]
Mój mąż był do końca przytomny, ćwiczył z córką (fizjoterapeutka) oddechy przeponą (po tracheotomii) poruszał - ćwiczył ręce i nogi, siadał, myślał logicznie i pisał...wszystko to, co miał nam do powiedzenia.. Jeszcze w maju mówił mi, że do 14 czerwca wydobrzeje po tej chemii (która zresztą została przerwana, bo więcej szkodziła a nie pomagała) i pojedziemy na szóste urodziny naszych wnuków... ale niestety, 14 czerwca równo sześć lat po ich urodzeniu czyli o godzinie 12, 57 odszedł....
A co do wytycznych dla lekarzy... dawniej składali przysięgę Hipokratesa.. a dziś... obowiązuje ich etyka lekarska i powinni leczyć dopóki w człowieku tli się iskierka życia, czyli aż aż do końca...
Niestety, dziś świat 'przewraca się "do góry nogami".. wynagrodzenie za pracę - to nędzne najniższe wynagrodzenie, emerytura - to najniższy zasiłek... przez cały okres zatrudnienia pobierają nam składki na ZUS - emerytalne, rentowe, chorobowe i zdrowotne, podatek od wynagrodzenia również płacimy..a co za to mamy???? 100 % płatności za leki, przerywanie leczenia - bo brakło najważniejszych, ratujących zdrowie i życie leku,ów pod koniec roku kalendarzowego nie ma już funduszy na rehabilitację, wykonanie zabiegu, itd, itp..