Znaleziono 1 wynik

Witaj,
Z perspektywy swoich przeżyć (Mamcia odeszła 31 lipca po 7-miesięcznej walce) mogę śmiało powiedzieć że przed odejściem od zmysłów i całkowitym załamaniem się uchroniło mnie bieżące działanie.
Skupiłam się na tym co tu i teraz, nie wybiegałam za bardzo w przyszłość bo świadomosć nieuchronnego końca była paraliżująca i destrukcyjna. Odbierała zdolność trzeźwego myślenia i działania.
Skupienie się na celu- bieżąca walka z cierpieniem, bycie blisko, okazywanie miłości, rozmowa, zaspokojenie potrzeb, przygotowywanie ulubionych posiłków Mamy, konsultacje z lekarzami- to były moje cele. Nie zwariowałam wtedy... Mama była najważniejsza.
Teraz, prawie 3 miesiące "po" jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów, czuję ogromny stres, ból, cierpienie. Nie mogę spać. Wszystko ciągle wraca a świadomość że Mamy już nie bedzie zalewa mnie każdego ranka po przebudzeniu falą zimnego potu i wewnętrznego bólu. Ciąglę dowiaduję się o tym na nowo. Nie mogę tego zrozumieć.
Najwazniejsze jednak że gdy Mama BYŁA, jakos dałam radę...

Trzymaj się! :/pociesza:/

aga