Znalezionych wyników: 12

Zostały usunięte i przebadanie:
- dwa węzły okołoaortalne: oba przerzutowo zajęte i znacznie powiększone,
- trzy węzły rozwidlenia aorty, z których jeden jest przerzutowo zajęty.

Na pewno nie są to wszystkie węzły chłonne tego regionu, zatem pozostały inne nie usunięte węzły.

Ponieważ w usuniętych węzłach stwierdzono obecność przerzutów raka,
można przypuszczać, że inne (mikro-?)przerzuty mogą być obecne także w innych okolicznych węzłach lub tkankach.
Jeśli byłyby nieduże (mikroogniska), istnieje możliwość, że leczenie systemowe sobie z tym poradzi,
jednak moim zdaniem szanse na to są trudne do oceny a rezultat leczenia w najlepszym razie niepewny.

Obecność przerzutów w węzłach chłonnych okołoaortalnych i rozwidlenia aorty oznacza cechę N2 i najwyższe IV stadium zaawansowania choroby (Zalecenia (2013 r.), str. 371-372, tab. 20-21).

W tej sytuacji leczenie jakie może zostać zaproponowane,
wobec braku możliwości miejscowego usunięcia zmian przerzutowych, rozproszonych w układzie limfatycznym i prawdopodobnie także innych lokalizacjach, ma charakter paliatywny:

Cytat:

U chorych z nawrotem miejscowym, który występuje rzadko (ok. 3%), najefektywniejszą metodą leczenia jest zabieg operacyjny. U chorych, których nie można poddać operacji, podejmuje się próbę zastosowania paliatywnego leczenia systemowego.

('Zalecenia' j.w., str. 376)

Cytat:

Leczenie systemowe
Leczenie systemowe RNK można podejmować wyłącznie u chorych w dobrym stanie sprawności ogólnej bez współistniejących istotnych obciążeń internistycznych. Obecnie często wykorzystuje się leki ukierunkowane molekularnie, a u wybranych chorych wartościowa jest także immunoterapia interferonem a. Klasyczna CTH jest nieskuteczna (z wyjątkiem raka z kanalików zbiorczych lub RNK z różnicowaniem mięsakowatym, w którym sugeruje się skojarzenie doksorubicyny i gemcytabiny).

('Zalecenia' j.w., str. 373)

Więcej informacji na temat leków stosowanych w terapii systemowej jest podanych na str. 373-376 wyżej linkowanych 'Zaleceń'.

Wasz lekarz powinien wskazać leczenie optymalne - możliwie najlepsze i dające spodziewane najlepsze rezultaty.

Oba badania wskazują na powiększenie węzłów chłonnych,
przy czym pierwsze z nich (z września) nie odnosi się do wcześniejszego wyniku,
natomiast drugie wskazuje, że w ciągu niemal czterech miesięcy nastąpiła dalsza progresja zmian.
Wygląda to bardzo podejrzanie onkologicznie.

Usunięcie tych węzłów, o ile jest możliwe, i histopatologiczne przebadanie pozwoliłoby jednoznacznie potwierdzić, czy mamy do czynienia ze wznową choroby,
a ponadto miałoby w takim razie efekt cytoredukcyjny (zmniejszenia masy nacieków nowotworowych).
W takim razie jednak istniałyby uzasadnione podejrzenia o rozsiewie choroby także do innych lokalizacji,
na razie jeszcze nie dających zauważalnych objawów, co raczej wykluczałoby szanse powodzenia leczenia radykalnego,
nawet przy zastosowaniu uzupełniającego leczenia systemowego, o czym mowa w odpowiednich Zaleceniach (2013 r.), str. 376:

Cytat:

U chorych z nawrotem miejscowym, który występuje rzadko (ok. 3%), najefektywniejszą
metodą leczenia jest zabieg operacyjny. U chorych, których nie można poddać operacji, podejmuje
się próbę zastosowania paliatywnego leczenia systemowego.

Na pewno konieczna jest w tej sprawie pilna konsultacja z Waszym onkologiem i wybór optymalnego postępowania.

Nie ma tu zmian jednoznacznie podejrzanych onkologicznie, ale wyjaśnienia wymagają:
- w linii pachowej tylnej obwodowy naciek (zbiornik płynowy?) przy prawym płacie wątroby,
- podejrzenie miernego powiększenia kilku węzłów nadbrzusza,
- mierna kompresja trzonu L4.

Mierne (tzn. niewielkie) powiększenie węzłów chłonnych może być spowodowane np. stanem zapalnym,
podobnie zmiana w trzonie kręgu L4 może mieć charakter zwyrodnieniowy,
jednak ocena tego i interpretacja należy do lekarza, podobnie jak w przypadku nacieku przy płacie wątroby.

Wynik scyntygrafii pokazuje zmiany w kręgach C5, C3 i L5 (rysunek),
przy czym zmiana kręgu lędźwiowego (L) jest raczej niegroźnym zwyrodnieniem,
natomiast zmiany kręgów szyjnych (C) mają (najprawdopodobniej) charakter przerzutowy, co lekarz opisuje w wnioskach:
"wynik sugeruje meta ad regionis cervicalis columnae vertebralis" [przerzuty do rejonu szyjnego kręgosłupa].

Wynik powinien teraz otrzymać Wasz lekarz onkolog i zaproponować odpowiednie dalsze leczenie,
głównie polegające na ochronie kości przed procesem osteolizy.

Dla niezbyt zaawansowanego stadium raka uważanego za lepiej rokujący (chromofobowego)
jest to sytuacja raczej rzadziej spotykana, ale niestety możliwa, co pokazuje otrzymany wynik.
Jest też możliwe, że wcześniejsze rozpoznanie mogło nie wykazywać całego obrazu rozwoju choroby,
która być może była bardziej zaawansowana, niż sądzono.

[ Dodano: 2012-09-06, 08:07 ]

Polski nadmorski klimat nie wydaje się być szczególnie zabójczy, wyjazd wydaje mi się jak najbardziej możliwy,
oczywiście o ile stan zdrowia taty po zabiegu i leczeniu będzie na to pozwalał, co powinien ocenić Wasz lekarz.

Jeśli jest podejrzenie występowanie przerzutów, a nie usunięto wcześniej węzłów do przebadania,
zwykle najpierw wykonuje się badanie obrazowe (np. USG, TK),
jeśli wykaże ono cechy uprawdopodobniające przerzuty, wówczas w zależności od sytuacji
pobiera się materiał do badania (biopsja) albo od razu przeprowadza zabiegi ratujące,
np. usunięcie zajętych węzłów (jeśli jest to możliwe).

Wydaje mi się, że w Waszym przypadku nie powinno być powodów do obaw,
brak stwierdzenia naciekania miedniczki nerkowej i typ nowotworu sugerują,
że Wasz lekarz najprawdopodobniej potwierdzi, iż cecha Nx w Waszym przypadku = N0
(histopatolog nie badając węzłów chłonnych nie może napisać N0, lecz musi Nx,
nawet jeśli z doświadczenia wie, że praktycznie na pewno są one bez przerzutów).

Rak chromofobowy nerki rokuje zdecydowanie lepiej niż inne typy histologiczne (porównaj to opracowanie).
Także względnie niewysokie zaawansowanie choroby pT2 przekładające się na II stadium
(można przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że nie ma przerzutów do węzłów chłonnych)
oraz indeks Fuhrmana, średni, są czynnikami dość korzystnymi.

W tej sytuacji leczenie polegające na usunięciu guza wraz z zajętą nerką i dalszej obserwacji
wydaje się być optymalne i wystarczające (zobacz Zalecenia PUO (od str. 308)).