Znalezionych wyników: 11

Nie odzywałam się bo nie było co pisać. Poza tym dużo pracy. Ja jestem przerażona. To TK, którego opis załączyłam pojechało na konsylium - i tam zakwalifikowano ojca do radio. No nic czekamy do piątku zobaczymy co powiedzą.

Aguss każdy nowy twór to nowotwór. Są łagodne i złośliwe - i te drugie są okropne. Nikt na forum nie powie Ci że to nowotwór łagodny albo złośliwy. Szukaj onkologa jak najszybciej - albo spróbuj może skorzystać z szybkiej ścieżki onkologicznej.

Olu może to głupie co napiszę, ale mi taką równowagę daje bieganie. Staram się co drugi dzień wyjść trochę pobiegać, nie tak na zapalenie płuc ( tempo takie żeby dać radę pobiegać z 1h ). To naprawdę pomaga, mówią że bieganie powoduje wydzielanie endorfin i chyba tak jest. Może takiej terapii spróbuj. Tu nie ma ograniczeń czasowych, biegasz kiedy chcesz i ile chcesz - ważne żeby z tego czerpać przyjemność.

Olu mi też się zawalił świat po diagnozie u taty, chociaż czekaliśmy na nią 3 miesiące - w sumie to tak człowiek zdążył się oswoić (choć nadzieja że jest to coś innego była). Gdybym mogła gwiazdkę z nieba bym zdjęła, żeby mój tato wyzdrowiał. Też przemeblowałam swoje życie - mniej pracy, mniej czasu dla dzieci ( a mam 4-latka), za to pełne zaangażowanie w pomoc mojemu tacie. Miałam wyrzuty sumienia, że wychodzę od rodziców i nie jestem przy tacie, że mu nie pomagam, a przecież on jest chory. Doszło do tego, że pojawiły się lęki nocne że nie podołam, że zawalam na całej linii - źle dbam o tatę, mamę (którą strasznie bolą plecy a nie chce iść do lekarza), zaniedbuję dzieci i męża. Często siedziałam w łóżku i płakałam, że nie kontroluję mojego życia, a co gorsza, tak niewiele mogę pomóc tacie. Taki czarny ponury świat. Pomogła mi "randka" z moim mężem - poszliśmy do kina - i świat się nie zawalił. Tato dał radę beze mnie ten jeden wieczór. Wiesz, wtedy uzmysłowiłam sobie, że mój tato nadal potrafi nalać sobie zupy do talerza, czy przygotować kolację, a ja uparłam się go we wszystkim wyręczać.
Teraz odpuściłam i wiesz co, widzę że mój tato się z tym lepiej czuje. Może nasza nadopiekuńczość nie do końca jest wskazana, poza tym ja mam trochę więcej czasu dla siebie, mojego brzdąca i męża.

Pam myślę, że skoro nie ma HD w twojej miejscowości to gnęb lekarza POZ - niech coś wymyśli jak wzmocnić tatę. Przecież nie możecie zostać bez opieki medycznej.

Nie ma takiego markera z tego co wiem, ale ja ekspertem nie jestem.

Panie Andrzeju a transport sanitarny? Wczoraj byłam u lekarza POZ i widziałam jak Pani doktor wypełniała wniosek na taki transport ( ponoć do 100 km nie ma problemów) powyżej 100 trzeba coś z NFZ załatwiać.

Np w szpitalu w Jeleniej Górze. A tak w ogóle to wydaj mi się, że takie badanie to już chyba standard na oddziałach urologicznych.

Jolu ale ty dobra duszyczka jesteś. Tak mnie ciągniesz za uszy - cobym nic strasznego sobie nie myślała. Dziękuję

http://kobieta.onet.pl/zd...z-rakiem/x4wtve
Jeśli źle umieściłam to proszę moderatorów o przeniesienie. Dla mnie niestety za daleko ale może innym się taka informacja przyda

Efuzja wiesz ja miałam kłopoty z rodzinnym mojego ojca, ale jak powiedziałam, że w takim razie proszę odmowę dać na piśmie, a ja to już skonsultuję z NFZ - wszystko co chciałam dostałam. Może spróbuj takiego małego szantażu - w końcu twój bliski jest cierpiącym człowiekiem.