Znalezionych wyników: 2

Ewa, ja również czytam Twój wątek od samego początku i właściwie zaglądam tu tylko że względu na Ciebie. Trzymam za Ciebie bardzo mocno kciuki. Jesteś bardzo dzielna. Pozdrawiam Cię serdecznie i zdrówka życzę Ci z całego serca. Będę tu zaglądać i wyczekiwać dobrych wieści. Trzymaj się ciepło😘

Witaj niebieskooki. Śledzę forum od ponad ośmiu miesięcy, dwa miesiące temu odeszła moja Mama, która chorowała na drobnokomorkowego raka płuc. W momencie wykrycia, były już przerzuty do mózgu. Szanse zerowe. Od diagnozy żyła pół roku. Podobnie jak Ty, ja także zastanawiałam się czy Mama wie jak poważny jest jej stan i do czego doprowadzi ją ta choroba. Często mówiła o planach jakie jeszcze ma, ale wiem , że chciała sama siebie w ten sposób przekonać, że nie jest tak tragicznie. I powiem Ci jedno, nigdy ale to przenigdy nie potrafiłabym powiedzieć jej albo choćby zasugerować, że ta choroba zamierza ku jednemu. Robiłam wszystko żeby tylko Mama nie patrzyła smutno w okno, zamyślona, czasami zagadywalam bez sensu i ciągle bałam się, że palnę coś głupiego. Mama wiedziała, że choruje na nowotwór złośliwy, ale ja stawalam na rzesach, żeby nie odbierać jej nadziei. Wiem, że jest Ci teraz ciężko najbardziej na świecie i to wszystko co się dzieje wydaje się nie do zniesienia. Dlatego nie napiszę Ci, że będzie dobrze, poprostu kieruj się sercem. Pozdrawiam i życzę dużo siły.