Znalezionych wyników: 83

Czy ja też mogę tu dołączyć :cry..:

Od odejścia mojej Mamy minęło 6 miesięcy, a ja ciągle czekam kiedy wróci... Tak mi sie wydaje, że wyjechała i jestem zła, że tak długo Jej nie ma. Pierwszy Dzień Mamy bez Mamy, choć jak zwykle zawiozłam kwiatki, tylko nie tam gdzie zawsze. I ciągle nie mogę zobaczyć Jej uśmiechniętej twarzy. Tak bardzo pusto ...

Odpowiedź na to pytanie, zawsze trzeba rozważyć w sobie samym.
Ja przez cały okres choroby mojej Mamy (3,5 roku), myślałam o tym, że nie poradzę sobię kiedy nadajdzie ten najgorszy czas, że nie dam rady opiekować się Mamą w domu. A jednak potrzeby i miłość weryfikują wszystko.... Dałam radę i teraz nie wyobrażam sobię, że mogłoby być inaczej. Fakt, miałam pomoc w postaci opiekunki, ale byłam z Mamą cały czas i robiłam wszystko co było potrzebne. Siły napewno się znajdą, ale warto pomyśleć o dodatkowej pomocy.
Pozdrawiam serdecznie.

Klasyka przyjmij wyrazy współczucia i pamiętaj, że Mama nigdy nie zostawia swoich dzieci, jest zawsze, tylko teraz nie będzie można z Nią pogadać. Bardzo w to wierzę, moja najukochańsza Mama odeszła 21 dni temu. Wiem, co teraz czujesz.....
Kasia

Kochani,
bardzo bym chciała napisać, że u nas wszystko dobrze ...... Niestety nie jest mi to dane. Mama odeszła 8 listopada, była w domu otoczona miłością i spokojem. Miała 67 lat. Walczyła z chorobą przez 3,5 roku i do końca wierzyła, że jeszcze ma czas. Ostatnie dwa tygodnie przed odejściem były bardzo trudne. Byłam z Mamą cały czas, trzymałam za rękę, spałam z Nią, mówiłam jak bardzo kocham. Wyszłam z pokoju na 10-15 minut i wtedy postanowiła odejść. Widocznie tak chciała. Tak bardzo mi źle, tak bardzo za Nią tęsknię, już nic nie będzie takie samo... i nie wiem jak żyć bez Mamy.

Bardzo dziękuję wszystkim, a w szczególności Marzenie66 i Missy za rady, wsparcie, za dobre myśli, za wszystko. Na zawsze w moim sercu.
Kasia

Nutko żadne słowa nie utulą Twojej rozpaczy, łez i tęsknoty, ale przytulam Cię mocno i ślę swoje dobre myśli, abyś znalazła ukojenie i umiała się uśmiechać do Mamy, nie przez łzy.
Jesteś cudowną Córką, pełną wrażliwości lwicą, która broniła swojej Mamy do końca. Mama otworzyła te ostatnie drzwi, za które Ty nie mogłaś wejść aby sprawdzić, że będzie jej Tam dobrze, ale stałaś dzielnie obok pozwalając Jej Tam wejść.
Nie słuchaj dobrych rad typu " musisz być dzielna" - pamiętaj nie musisz, musisz przejść ten trudny czas tak jak tego potrzebujesz, nie tłumiąc emocji, musisz też odpocząć fizycznie.
I pamiętaj, Mamy nigdy nie zostawiają swoich córeczek, choć nie można Ich zobaczyć i dotknąć :littlehs:

Mamo Nutki odpoczywaj w spokoju, masz dzielną Córkę.

Nutko wspieram Cię myślami, jesteś bardzo dzielna, wiem jak to strasznie wszystko boli.

Nutko, Kochana nawet nie wiesz jak jesteś mi bliska, mimo, że się nie znamy. Jesteś wspaniałą córką, podziwiam Cię za to jak jesteś dzielna i mam nadzieję, że ja też tak będę umiała swoją Mamę odprowadzić do tego drugiego Świata. Przytulam Cię mocno.

Nutko myślami i sercem z Tobą.

Nutko przytulam Cię mocno. Postaraj się przeprowadzić Mamę na Tę drugą stronę w spokoju, bo miłości Twojej Jej nie brakuje :tull:

Nuta mogę tylko przytulić i wspomóc dobrymi myślami. Jesteś bardzo dzielną,kochającą córką. Twoja Mama o tym wie.

Nutko, sercem i myślami jestem z Tobą. Pamiętaj o tym, o czym pisałam wcześniej - Mama jest zawsze!

Nutko, tak bardzo Cię rozumiem, przechodzę przez to samo, choć jeszcze na innym etapie choroby. Pamiętaj, że Mamy nigdy nie zostawiają swoich córeczek, są zawsze. Bądź z Mamą, tak jak zawsze Ty mogłaś na Nią liczyć, niech wie, że zawsze może liczyć na Ciebie.
Przytulam Cię mocno.

Nuta, moja Mama też dostawała Gemzar. Lekarz powiedział nam, że ta chemia jest zazwyczaj lepiej tolerowana przez pacjentki, niż inne. Ucieszyłyśmy się, a okazało się, że Mama przechodziła ją tragicznie: straszne osłabienie, dreszcze bez gorączki, spadki białych krwinek - organizm nie był w stanie się odbudować przez tydzień, do kolejnego wlewu. Moja Mama też miała duszność, zadyszkę. Po odstawieniu tej chemii polepszyło się. Piszę to żebyś wiedziała, że ta chemia może mieć ogromny wpływ na stan Twojej Mamy.
Przesyłam dobre myśli i sił życzę i Tobie i Twojej Mamie.

Marzena66 bardzo dziękuję za Twoje słowa. Masz rację, Mama czerpie siłę z mojego spokoju. Walczymy dalej. Oby nic Ją nie bolało.
Jeszcze raz dziękuję :flow:

Dzień Dobry,
u nas niestety koniec dobrych wiadomości. Znowu progresja, palitaksel odstawiony. Mama dostała na dwa miesiące zastrzyki hormonalne podawane co tydzień, potem TK i albo dalej zastrzyki jeżeli będzie stabilizacja, albo karboplatyna. Mama mówi, że guzek podskórny, w ostatnich dwóch tygodniach, chyba zwiększył się, więc o stabilizacji nie będzie mowy. Straciłyśmy nadzieję. Smutno bardzo, nie wiem co robić. Czuję paniczny strach. Do tego mama uderzyła się w kolano i okazało się, że uszkodziła łękotkę, odezwał się też ból kręgosłupa. Ortopeda mówi, że to zwyrodnieniowe, ale nie wiem czy w to wierzyć. Niby w kościach zmiany się nie powiększyły, ale obawy wielkie.
Jak Mamę podtrzymywać na duchu, jak sama płaczę ....
Kasia