Znalezionych wyników: 4

panga, nie doszukuj się trzeciego dna (mam na myśli 'ukrytą panikę')

. Z tego co czytam, z Twoich postów to widać, że się trochę 'motasz' (to efekt tej trudnej nowości i coś normalnego), ale po pierwsze przekłada się to na działanie, poszukiwanie, poszukiwanie pomocy. Jesteś otwarty na pomoc, zmotywowany. A to jest ważne. I wydaje mnie się (tak wnioskuję), że wyjdziesz z tego zwycięsko (nie tylko pod względem fizycznym, ale przede wszystkim psychicznym).
I pod bijam to co napisała

Jesteś młody (tak piszesz), jeśli będziesz zdrowy czy pełnosprawny (zaleczysz, czy wyleczysz swoją chorobę) to wszystko jest przed Tobą.
Ty piszesz o uziemieniu Cię na kilka miesięcy w zawodzie, będziesz zdrowy, będziesz mógł się dalej realizować, być może będzie to wymagało od Ciebie pewnego większego wysiłku, ale możesz dać radę. Masz teraz motywację, to dlaczego tej motywacji masz nie mieć potem.
M. in. chodzi o poczucie własnej wartości, tego co masz w środku, jak o sobie myślisz, czy dasz radę czy nie. Nie porównujemy się w innymi w tym sensie, że ktoś ma np. więcej pieniędzy to jest lepszy ode mnie, ktoś odniósł większy sukces w tym wieku co jestem ja to jest lepszy ode mnie. Tak się nie porównujemy, każdy ma swoją historię. Każdy ma inne możliwości, motywacje, ambicje itd. Mierzyć siebie własną miarą. Mierzyć to co się osiągnęło w swojej sytuacji.
Nie mam nic przeciwko pieniądzom, sukcesom itd. Ale chodzi o to, żeby pieniądze, sukces były Twoim substytutem poczucia Twojej wartości. Twoje poczucie wartości ma wypływa z Ciebie, z Twojej świadomości. Nie dać sobie wmówić, że jesteś gorszy, ponieważ jesteś chory, czy choroba Cię zatrzymała. Nie chodzi tu o zarozumiałość. Żeby tych dwóch pojęć nie mylić. Bo i granica między nimi może cienka.
Czasami trzeba zaakceptować ograniczenia fizyczne. Wtedy trzeba poszukać możliwości w nowej sytuacji.
Z tego co czytam z Twojego wątku (przyznaje się niezbyt dokładnie) to masz szansę na 'normalne' dalsze życie. To jest jakaś Twoja przerwa. Ale potem jeszcze wszystko przed Tobą. I wtedy możesz znów działać zawodowo.

A tak ogólnie nauczyć się doceniać dotychczasowość, bo nikt nie wiem co go może spotkać jutro.

I tak ja pisze Gazda spróbuj się nie zamartwiać, bo to nic nikomu nie dało. Na to szkoda czasu. Jesteś zmotywowany, to jest konstruktywne. A może i w czasie choroby już trochę inaczej spojrzysz na życie.

Znów się troszku powymądrzałam.

Pozdrawiam Cię serdecznie

Nie teraz żadnej 'rejonizacji'.