Znaleziono 1 wynik

smutnaweronika, Witaj.
Przeczytałam bardzo uważnie Twój post. Czytam wszystko co dotyczy DRP. Kochana, wiem, że spadło to na Was jak przysłowiowy "grom z jasnego nieba". Doskonale Cię rozumiem, bo niedawno przechodziłam ze swoją psychiką to samo. Ważne jest przede wszystkim poznanie tego typu raka. Wiedza to podstawa. Nic nie da Ci załamywanie rąk i ciężka rozpacz. Wiem, wiem, łatwo się radzi. Sama byłam w takim dole, w jakim Ty teraz jesteś. Tu znalazłam pomoc. Tu oswoiłam tę tragedię DRP. Jest jak jest i trzeba robić wszystko, by żyć dalej i cieszyć się każdą daną chwilką. Teraz priorytetem jest walka z chorobą! To nie jest wrastający paznokieć, ale śmiertelna choroba, do której walki z nią potrzeba wiedzy, siły i desperacji. Trzeba liczyć się z tym, że skutki uboczne mogą być poważne, ale o tym pewnie już czytałaś. Nic to! Ważne jest, by nasza ukochana osoba żyła jak najdłużej, bez bólu i wiedząc, że ma ogromne wsparcie wśród najbliższych.
Na tutejszych forumowiczów zawsze możesz liczyć. Pamiętaj o tym i nie obawiaj się pytać o wszystko, co budzi Twój niepokój.
Pozdrawiam Cię bardzo ciepło. Damy radę. Złap byka za rogi.
Johanka