Znaleziono 1 wynik

Miałem 11 lat jak zmarła moja mama na raka.
Gdy zdiagnozowano chorobę byłem świadomy powagi sytuacji. Wiedziałem doskonale jak może się to skończyć. Słyszałem rozmowy dorosłych, widziałem ich miny, zachowanie. Jednak podświadomie nie wierzyłem, że może to spotkać moją rodzinę. Gdy mama wyszła ze szpitala byłem przekonany, że wyzdrowieje. Mój tok myślenia był następujący. "Do szpitala trafiają chorzy, a wychodzą zdrowi. Ludzi niewyleczonych nie wypuszcza się ze szpitali"

...Dorośli nadal rozmawiali o zbliżającej się śmierci, a ja nadal odrzucałem myśl o najgorszym...

Oficjalnie mówiono mi. "Mama może umrzeć, ale pewnie wyzdrowieje"

Moja rada: Powiedz w delikatny sposób całą prawdę, nie okłamuj. Synek w miarę możliwości do zaistniałej sytuacji powinien mieć kontakt z tatą.