Znalezionych wyników: 2

Miałam już nigdy więcej nie zaglądać tutaj.We wrześniu forum dawało mi jakieś dziwne poczucie bezpieczeństwa, że nie jestem sama z problemem, ale teraz... :uuu:

Jest mi tak ciężko.Ponad miesiąc temu zmarła moja MAMUNIA.Od postawienia diagnozy miałyśmy jedynie dwa miesiące.Nie miałyśmy szansy na walkę, nawet na pogodzenie się z losem. Wszystko działo się tak szybko i poza naszą kontrolą.Dlaczego tak się dzieje?! Dlaczego ONA mnie zostawiła?!Obiecywałyśmy sobie, że będziemy się trzymać razem, że dotrwamy do świąt.Tak bardzo za NIĄ tęsknię. Nawet się nie pożegnałam...Nikt nie potrafi zrozumieć mego bólu.Nie potrafię i nie chce żyć bez MAMY.Wkurza mnie, że wszyscy żyją sobie jak gdyby nigdy nic, a ja...straciłam wszystko.Nic już dla mnie nie ma sensu. :uuu:

Ta pomoc dla chorych z nowotworem i ich rodzin to jedna wielka ściema!
Jaki psychoonkolog?! Jakie hospicjum?! Co prawda pomoc mam zapewnioną, jak sobie zadzwonię i się umówię, ale z lekami jest klapa. Musze za każdym razem latać do lekarza rodzinnego! Mama pracuje w szpitalu i tym bardziej jest rozżalona, że wszyscy Ją tak olali...Po prostu brak słów... Może inaczej jest w dużych miastach, ale u nas to jakaś masakra! Człowiek nie ma zielonego pojęcia jak się do tego zabrać i pomóc chorej osobie. Zresztą, skąd mam to wiedzieć?! Nie studiowałam medycyny!
Metodą prób i błędów dowiaduje się, jak załatwić podstawowe sprawy (które nota bene nam się należą!). Po co człowiek płaci te cholerne składki! W takich chwilach mam dość tego kraju! Zamiast cieszyć się ostatnimi chwilami, walczę z cholernym systemem!