Znaleziono 1 wynik

AgnieszkaM,
kłopoty z nogą i im pochodne to najpewniej obrzęk limfatyczny. Typowe objawy + umiejscowienie nowotworu w okolicach miednicy. Niestety wielu lekarzy NIEonkologów nie umie rozpoznać obrz.limf. lub umie - ale nie chce drążyć tematu ponieważ leczenie jest trudne, żmudne, i wymaga dużej wiedzy na ten temat.
Nie wiem, czy trafiłaś na naszym forum na wątek z informacjami o obrzęku limfatycznym - jeśli nie, to polecam poczytanie:
--> OBRZĘK limfatyczny - przyczyny / rozpoznanie / leczenie <--

Co do pozostałych informacji...
Rozumiem, że mama Twoja przyjmuje bisfosfoniany zapobiegające m.in. hiperkalcemii (Bonefos) - czy dobrze również rozumiem, że jednocześnie otrzymywała wapń? :?ale?:

Bonefos pomaga pozbyć się nadmiaru wapnia w osoczu (uwolnionego procesem nowotworowym toczącym się w ukł.kostnym), m.in. po to by nie doszło do hiperkalcemii.
Przypominam fragment ulotki:

Cytat:

BONEFOS
(...)
Sposób działania
Lek z grupy bisfosfonianów obniżający stężenie wapnia w przypadkach hiperkalcemii, zwłaszcza w przebiegu nowotworów złośliwych. Mechanizm działania polega prawdopodobnie na pośrednim i bezpośrednim hamowaniu resorpcji kości przez osteoklasty, także na blokowaniu powstawania i rozmnażania (wytrącania) kryształków hydroksyapatytu. Klodronian hamuje długotrwale postępy osteolizy u chorych, mimo rozwoju guza pierwotnego. Wyraźnie zaznaczony jest także efekt przeciwbólowy i znacznie zmniejszona tendencja do powstawania złamań patologicznych, co znacząco poprawia komfort życia pacjentów.

Zastosowanie
Leczenie osteolizy nowotworowej. Hiperkalcemia w przebiegu chorób nowotworowych.
(...)

A tu trochę o hiperkalcemii:

Cytat:

Hiperkalcemia nowotworowa.

(...)

Epidemiologia
Hiperkalcemia jest najczęściej występującym, zagrażającym życiu zaburzeniem metabolicznym u chorych onkologicznych. Występuje u 15-20 osób na 100 000, co odpowiada mniej więcej 1,5% chorych cierpiących na choroby nowotworowe.(1) Częstość występowania jest różna w różnych nowotworach, najwyższa w szpiczaku mnogim i raku piersi (około 40%), pośrednia w niedrobnokomórkowym raku płuca, niska zaś w raku jelita grubego, w raku prostaty i raku drobnokomórkowym płuca.(2) Hiperkalcemię obserwowano również w raku nerki i w rakach głowy i szyi.

Patogeneza
Patogeneza hiperkalcemii zależy od typu nowotworu, któremu towarzyszy.
W przypadku części nowotworów za hiperkalcemię odpowiedzialny jest PTHrP (parathormone related peptide) – peptyd wydzielany przez tkankę nowotworową o działaniu analogicznym do parathormonu. W pozostałej grupie chorych za hiperkalcemię odpowiedzialne są: PGE2, cytokiny aktywujące osteoklasty (IL-1, 6, TNF-α, TNF-β), TGF, jak również niszczenie struktury kostnej przez pierwotne nowotwory kości.

Objawy
Nasilenie objawów nie zależy bezpośrednio od stężenia wapnia. Istotniejsze od stężenia jest tempo narastania hiperkalcemii, choroby towarzyszące, takie jak niewydolność nerek czy wątroby, stan ogólny, wiek czy w końcu lokalizacja przerzutów.
Objawy występujące u chorych z hiperkalcemią można pogrupować w zależności od narządu, którego dotyczą.

1. Ośrodkowy układ nerwowy.
Objawy hiperkalcemii mogą być bardzo dyskretne. Mogą to być zaburzenia nastroju, bądź też bóle głowy. U dużej grupy chorych obecne są jednak urojenia i zmiany osobowości. Możliwe jest wystąpienie depresji i zaburzeń pamięci. U części chorych hiperkalcemia może się manifestować jako przejściowa psychoza z pobudzeniem psychoruchowym, zdecydowanie częściej jednak jako stupor lub śpiączka.
2. Układ sercowo-naczyniowy.
Hiperkalcemia doprowadza do zwolnienia przewodnictwa wskutek czego rozwijają się bloki różnego stopnia. Poważne zaburzenia rytmu występują dopiero przy stężeniu wapnia wyższym niż 4 mmol/litr.
Hiperkalcemia może manifestować się nadciśnieniem tętniczym.
3. Układ moczowy.
Jednymi z pierwszych objawów zgłaszanych przez chorych są wzmożone łaknienie i poliuria. W odróżnieniu od chorych na pierwotną nadczynność przytarczyc kamica i wapnica nerek występują bardzo rzadko.
4. Układ pokarmowy.
Podwyższone stężenie wapnia upośledza motorykę przewodu pokarmowego, w wyniku czego dochodzi do zaparć, nudności, wymiotów i jadłowstrętu.
5. Mięśnie.
Chorzy na hiperkalcemię zgłaszają osłabienie siły mięśniowej. Może wystąpić u nich przejściowe porażenie mięśni twarzy.

Leczenie
Leczenie hiperkalcemii powinno być przede wszystkim leczeniem przyczynowym, mającym na celu usunięcie przyczyny, która do niej doprowadziła.
W sytuacjach, w których niezbędne jest wdrożenie leczenia objawowego podstawą leczenia jest podanie 0,9% roztworu NaCl. Ograniczeniem tego typu terapii są współistniejące u chorego choroby serca i niewydolność nerek. Zastosowanie terapii płynami pozwala na obniżenie stężenia wapnia o 0,5-0,75 mmol/litr w ciągu 36 godzin.
Skutecznym sposobem na obniżenie stężenia wapnia jest zastosowanie bisfosfonianów, których głównym mechanizmem działania jest zahamowanie resorpcji kości, poprzez inaktywację osteoklastów. Wyraźny spadek stężenia wapnia obserwuje się po 48 godzinach, normalizację zaś po 2-5 dniach.
W przypadkach, w których wskazane jest szybsze obniżenie poziomu kalcemii należy rozważyć łączne podanie bisfosfonianów i kalcytoniny. Kalcytonina obniża kalcemię poprzez zmniejszenie resorpcji kości i poprzez zmniejszenie reabsorpcji wapnia w nerkach. Efekty jej działania są widoczne już po 2-4 godzinach. Istotnym faktem jest też to, że nie ma ona poważnych działań niepożądanych.
Innymi lekami stosowanymi w leczeniu hiperkalcemii są diuretyki pętlowe, które mogą być zastosowane dopiero po uzupełnieniu niedoboru płynów.
Glikokortykosteroidy mogą być stosowane w leczeniu hiperkalcemii. Ich działanie polega na hamowaniu resorpcji kości poprzez zahamowanie funkcji osteoklastów, zmniejszeniu absorpcji wapnia w przewodzie pokarmowym i zwiększeniu kalciurii. Skuteczne są jednak tylko w nowotworach hematologicznych, takich jak szpiczak mnogi, białaczki, chłoniaki i w raku piersi. Ich zastosowanie w innych nowotworach litych nie obniża stężenia wapnia w zadowalającym stopniu.
Azotan galu jest kolejnym, bardzo skutecznym lekiem w leczeniu hiperkalcemii. Według ostatnio opublikowanych prac jego skuteczność jest nawet większa niż szeroko stosowanych bisfosfonianów. Jego działanie polega na zahamowaniu resorpcji kości poprzez włączenie elementarnego galu w kość, co sprawia, że hydroksyapatyt staje się mniej rozpuszczalny i bardziej oporny na resorpcję. (2,5)
Hemodializa lub dializa otrzewnowa mogą być przydatnym sposobem leczenia hiperkalcemii u chorych z niewydolnością nerek, u których istnieją zarówno ograniczenia dotyczące podaży płynów, jak i przeciwwskazane jest podanie bisfosfonianów.

(...)

Opublikowane: 2006-06-25 w lekarzonkolog.pl

Jakie mama miała poziomy wapnia we krwi i kiedy je oznaczano? Czy monitorujecie je w trakcie leczenia Bonefosem?

Jeśli była/jest to hiperkalcemia, to wytłumaczałoby to stan psychiczny mamy (niestabilność emocjonalna, depresja).
W tej sytuacji depresję należałoby leczyć w pierwszym rzędzie przyczynowo - a więc poprzez skuteczne obniżenie poziomu wapnia we krwi.

Mam nadzieję, że mama Twoja jest już pod opieką onkologów z WCO (i nie dostanie więcej 'wapna na uczulenie' :shock:

)
pozdrawiam ciepło.