Znalezionych wyników: 27

strasznie się cieszę,że wyniki ok

pozdrawiam bardzo ciepło!

duuużo energiii, jesteś bardzo dzielna!!! Daj koniecznie znać co dalej!!!

Tam są naprawdę nieźli lekarze... Jeśli to Wam polepszy nastrój, to mnie dr Sałamacha operował i prowadzi w CO i jestem jego fanką

Trzymam kciuki, aby wszystkie pieprze okazały się zwykłymi znamionami!!
Pozdrawiam !

w takim razie jesteście w najlepszych rękach

Ta historia pokazuje,że czerniak jest faktycznie, jak rzekł mój onkolog "księciem wśród nowotworów"...
Ja nie wytrzymałam i nabyłam skrypt pisany przez specjalistów z warszawskiego Centrum " Czerniak skóry u dorosłych", są tam wszelkie procedury

w razie czego mogę Wam przesłać, chociaż z tego co czytam, wiesz już baaardzo dużo.
Wiem, że jako nie-lekarz rozumiem z tego pewnie niewiele, ale to taka moja zbroja - jak najlepiej poznać wroga

Ślę bardzo dużo dobrej energii, trzymam kciuki, by żadne wznowy nie miały miejsca!! Wspaniale,że jesteście czujni!!
Pozdrawiam!!

Hej, moja Siostrzenica lat 15 ma 2 paskudne znamiona.
Ponieważ mój melanomek zasiał wiele zamętu w rodzinie bardzo chcielibyśmy je skonsultować i wyciąć.
Mała mieszka w Trójmieście, może możecie polecić jakiegoś specjalistę?
Jeden z chirurgów odmówił wycięcia, bo jest niepełnoletnia, mimo, że była z Mamą.
Dermatolożka nr 1 kazała wyciąć, dermatolożka nr 2 zbagatelizowała. Poradzcie proszę.
Mnie się jej całkiem pokropkowane znamię nie podoba, kilka razy spaliła skórę, chciałabym by za 10 lat nie musiała przechodzić takich stresów jak ja teraz - wiadomo

Potrzebujemy konsultacji z kimś dobrym w trójmieście, super jeśli na fundusz, od biedy może być prywatnie, choć się nie przelewa niestety...

yes, yes yes!!
To fantastyczna wiadomość,że nie będziesz musiała czekać z tym do nowego roku.
Trzymam kciuki nieustannie, będę się odzywać na priv, na razie super,że nie styczeń!!
Uszy do góry!!

SKOPIESZ - MU - DUPSKO. KROPKA.

Mam nadzieję,że kiedy pisze tę wiadomość Twoje pieprzyki już w słoiczkach czekają na badanie hist pat.
Jeśli nie - WYYYYTNIIIIIIJ JEEEEEEEE!!!!! Bo jak chcesz,żeby Cię postraszyć, to mogę. Jeśli to jedyny sposób, który zadziała

Wycinaj, ale to już, a za 2 tyg chcemy przeczytać tu na forum,że masz wyniki i wszystko jest ok.

Pozdrawiam.

Mój Lekarz Onk po usłyszeniu mej historii opowiedział,że na świecie są badania, które wykazują, że pacjent, który w jakiś sposób "czuje" swoje znamię (ono nie boli ani nic), zazwyczaj ma rację i trafia w punkt. Jeśli jest w zgodzie ze swoim organizmem potrafi się sam z odpowiednim wyprzedzeniem "zdiagnozować".
Nie wiem, czy to prawda. Jeśli nawet nie, to ja jestem dowodem na to,że jednak istnieje Bóg, lub inna mega Siła, która sprzedała mi wieeeelką drugą szansę.
Trzymam kciuki Kamiku... pięknie do tego podchodzisz

Kciuki trzymane!!!!

u-su-nąć , szybko, odebrać wyniki,że to nic groznego i zapomnieć. Nie myśleć o tym przez kolejne 10 lat podczas każdych wakacji w słońcu

ale usuwać u dobrego chirurga, który będzie wiedział jaki zrobić margines, żeby w razie czego nie był za mały, ani tez zbyt szeroki, bo wtedy trudniej (również w razie czego-odpukać) oznaczyć węzły wartownicze przed biopsją. Pozdrawiam, tnijcie, to mniej uciążliwe od dentysty

momus7,
Jesteś bardzo dzielną Kobietą. Ślę tyle dobrej energii ile tylko mam. Ciężko pomóc, życzę Ci dużo siły.

Moje było śliczne, malutkie płaskie jednolite i ...złośliwe

Ale wyrosło ewidentnie po oparzeniu uv, więc to je odróżniało od pozostałych kilkunastu, które miałam "od zawsze"

NIE MARTW SIĘ NA ZAPAS

Rozczochrana!!
Usuwanie znamienia generalnie jest przyjemniejsze niż wizyta u dentysty

Uszy do góry!!
Ludzie usuwają tego na kilogramy

Mój czerniaczek wycięty w miarę wcześnie nic nie zmienił w moim życiu - no może musiałam odrobić parę "lekcji" ale generalnie może będziemy się martwić lub radować dopiero jak odbierzesz wyniki??

Dawaj znaki! Fajnie,że jesteś czujna!

Blizniaczko.
Bardzo trzymam za Ciebie kciuki. Wiem,że Miłość nie pozwala Ci odpuścić. Też tak mieliśmy z naszym Tatą. Lekarze dawali mu kilka miesięcy,żył jeszcze 5 lat. To były lata jego zaciętej walki. Umarł 9 lat temu, jestem teraz trochę starsza i trochę mądrzejsza. I żałuję bardzo kilku rzeczy.
Że umarł w szpitalu na 6 osobowej sali oddzielony parawanem. Że miał popalone ręce chemią (która nie miała szans mu pomóc,ale wmawialiśmy mu,że może wreszcie zadziała i wszystko będzie dobrze), zmobilizowany do nadludzkiej walki o życie, nie poddał się do ostatniego momentu. Śmierć w obcym miejscu,nagle wyszarpała go nam siłą. My w absolutnej panice i rozpaczy nie potrafiliśmy mu pomóc w tej najtrudniejszej podróży. Za WSZELKĄ CENĘ chcieliśmy jego absolutnie wykończone ciało zatrzymać przy sobie. Kiedy umierał nie trzymałam go za rękę, tylko biegałam w panice po korytarzu, aby lekarze COŚ ZROBILI!!
Usprawiedliwia mnie tylko,że miałam świeże 18 lat (Tata poczekał,bym była "dorosła")
To bardzo osobiste co tu napiszę, i pewnie niektórym wyda się okropne. Ale dziś wolałabym by żył kilka miesięcy krócej, ale miał szansę odejść w domu, bez męki, bez koszmarów sennych spowodowanych odurzającymi lekami, wśród bliskich, przekonany o naszej MIŁOŚCI. Zajęci walką o jego życie, wypierając ze świadomości moment,że to ostateczne nieuchronnie nadchodzi,nie zdążyliśmy mu jej wyznać.
Wiem,że bardzo cierpisz i bardzo się boisz. Zrób wszystko co każe lekarz, w końcu któremuś z nich musisz zaufać. Ale nie zapomnij w swojej walce o tym,żeby naprawdę z nim być.Może macie jedyną szansę załatwić ze sobą coś, co potem może nie dawać Ci spokoju. Mnóstwo dobrej energii ślę.