Znalezionych wyników: 11

Twoje optymistyczne podejście do sytuacji jest wspaniałe i godne naśladowania, ale w całym okołodiagnostycznym szoku postaraj się zachować rozsądek i weryfikuj jakość materiałów, które wpadają Ci w ręce. Oto co pisze bowiem o sobie autor wspomnianej przez Ciebie książki:

Cytat:

I am a medical intuitive; a practitioner of Ayurveda, iridology, shiatsu, and vibrational medicine; a writer; and an artist.

Źródło: http://www.andreasmoritzblog.com/

Zastanów się czy postawić na udokumentowane, poddane wieloletnim obserwacjom, owszem trudne, ale dające rezultaty leczenie konwencjonalne, czy na intuicję przypadkowego faceta bez wiedzy medycznej. Jeśli będziesz dalej oddawać się podobnym lekturom, to dowiesz się, że z raka "uleczą" Cię soki, lewatywy, przykładanie rąk do głowy, zioła z Peru, pestki albo transfer energii od jakiegoś "specjalisty medycyny niekonwencjonalnej". Medycyna jest jedna i albo dajesz sobie szansę na osiągnięcie jakichś rezultatów, albo czynisz ze swojego życia szalony eksperyment.

Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę samych rozsądnych decyzji, które zaowocują jak najlepszym zdrowiem.

Halo, jakie: "jestem chora"? Jakie: "nie wiedzą do czego ta choroba może doprowadzić"? Diagnozujesz się sama?

Fakt jest taki, że masz jakąś zmianę w piersi, która wymaga diagnostyki i ew. dalszego postępowania. Moja koleżanka też właśnie ma taki problem (ma 22 lata). Odwiedziła ginekologa i onkologa, który dał skierowanie na USG - to podstawa w dyskusji na temat: "cóż to może być?". Miałaś to badanie? Jesteś w takim wieku, że zmiany łagodne spod znaku torbieli i włókniaków nie są rzadkie, ale czasem warto je usunąć (to nie koniec świata). Użalanie się nad sobą Ci nie pomoże, w przeciwieństwie do lekarzy, badań i co tam trzeba będzie robić dalej.

Udawanie, że nie ma sprawy działa na Twoją niekorzyść - powtarzamy to właśnie ze względu na to, że przez własne doświadczenia wiemy jaki strach towarzyszy tego rodzaju sytuacji. To przykre, że nie możesz liczyć na wsparcie rodziców, ale na tym forum z pewnością uzyskasz pomoc, jeśli tylko będziesz chciała ją uzyskać. Narazie na to nie wygląda. Nikt nie napisze, żebyś zostawiła jakąkolwiek zmianę samą sobie i zapomniała o tym. To jest odpowiedź na Twoje pytania z pierwszego postu

PS Łatwiej rozmawia się z osobą, która docenia wyciągniętą w jej stronę pomocną dłoń.

Babcia ma od lat bardzo nasilone zmiany zwyrodnieniowe i nie raz płakała z bólu z tego powodu, a ostatnią rzeczą, jaką bym o niej powiedziała byłoby: "mało odporna na ból".

Ma też chorobę uchyłkową jelit. Powinno się przy tym spożywać dużo błonnika, ale z powodu jeszcze innych chorób układu pokarmowego, również nie może. To się objawia naprzemiennymi biegunkami i zaparciami (u babci akurat z dominacją biegunek) i bólami. Na swoje brzuchowe problemy bierze drotawerynę i trimebutynę. Jeśli tata ma jakieś problemy z jelitami, warto wpaść do gastrologa.

Witaj,

Babuszka jest dziś chyba 38 dzień po zakończeniu RTH i mamy piękną, różową skórę.

Zagoiły się nawet krwawiące rany w zgięciach skóry na szyi i można się kąpać. Babcia najpierw stosowała 14 dni robioną maść z neomycyną i hydrokortyzonem (począwszy od ostatniego dnia naświetlania) a po jej skończeniu już smarujemy Bepanthenem, ale te zalecenia są tak różne, że chyba warto polegać na zdaniu swojego lekarza (pewnie od czegoś to zależy?). Miejsce po piersi było u babci dosłownie czarne więc może stąd antybiotyk.

Trochę zazdroszczę, że Tamoxifen może tak działać. Babuszka 46 - 48 kg i koniec, nie ruszy. A optymizmu to się muszę od Ciebie nauczyć.

Pozdrawiam!

Nas to już będzie dzielić tak niewiele kilometrów, że życzę sobie byś niemal fizycznie czuła moje wsparcie.

Justyno, można czytać Twoje mądre posty po to, żeby się ogrzać! Esencja świadomości życia. Wstyd mi bo ja, zdrowa, ile razy mam dość a Ty... Respekt. Jak zwykle z pokorą podkreślę, że jestem jedynie prostym filologiem, przez co nie ogarniam meritum, ale myślę o Tobie i przytulam. :tull:

Mojego szpiku ani krwi niestety nikt nie chce - że niby za mało ważę :cry:

, a trudno mi się spaść przy imponujących 143 cm

, ale prowadzę kampanię uświadamiającą wśród znajomych. Pozdrawiam!

Soniu.

Popatrz choćby tu: http://www.rp.pl/artykul/673847.html , trąbią o tym od czerwca. Ten sam wirus wywołuje półpasiec u osób, które już przeszły ospę. Pewnie w żaden sposób nie umniejsza to Twojego strachu, ale... powtarzać sobie warto tylko to:

Zawsze interesowałam się żywieniem, z zainteresowaniem śledzę temat.

Niestety, wydaje się, że przypisywanie jedzeniu właściwości potrafiących zapobiec lub wstrzymać rozwój raka w większości przypadków jest na wyrost i stanowi przejaw zwykłej, ludzkiej potrzeby sprawowania kontroli nad naszym życiem. Coś takiego: zdrowo jem, mam świadomość, że o siebie dbam, wierzę, że mi to pomoże więc lepiej się czuję. Z bardzo wielu źródeł, do jakich miałam okazję dotrzeć wynika, że warto mieć na uwadze kilka rzeczy (zbyt często się pojawiają w poważnych opracowaniach, żeby je zignorować):
- warto odstawić sól, potrawy wędzone i peklowane oraz konserwowane azotanami bo przyczyniają się do powstania raka żołądka,
- kobiety powinny ograniczać udział tłuszczu w diecie (m.in. w tkance tłuszczowej zachodzi synteza estrogenu),
- alkohol i palenie tytoniu nie sprzyja niczemu (mit lampki czerwonego wina), za to najpoważniej przyczynia się do raka jamy ustnej, gardła, krtani,
- zwiększenie ilości błonnika w diecie zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego (i 150 innych nienowotworowych chorób).

Co mi się nasunęło po lekturze zażartej dyskusji Gazdy z Paniami:
- z omegą 3 jest problem (wiem bo jestem wegetarianką); na pewno nie dostarczy się jej z oliwą z oliwek bo jej ilości tam są śladowe - ale pyszna jest, fakt

,
- olej lniany i len we wszelkiej postaci powinny być ostrożnie stosowane (tj. po konsultacji z lekarzem) przez Panie z rakiem piersi i nim zagrożone - len zawiera substancje wykazujące działanie podobne do estrogenu,
- czekolada, jak już zauważono, powinna mieć powyżej 70% miazgi kakaowej, żeby ją przenieść z kategorii pustych kalorii do wartościowej żywności,
- dzisiejsze kurczaki i jaja z numerem 3 lepiej pozostawić na półce w markecie a samemu sięgnąć po niefaszerowane tak intensywnie antybiotykami i hormonami indyki i jajka 0-2, które jedzą m.in. trawę a nie tylko paszę z laboratorium,
- można sobie pić litr oleju Budwigowego dziennie, 10 kubków zielonej herbaty i do tego jeść 15 porcji warzyw i owoców a jak będziemy przy tym siedzieć całą dobę na pupie to nic to nie da.

Wg mnie tak czy inaczej korzystne dla osób zdrowych jest zainteresować się tzw. zasadami zdrowego odżywiania, którego wzór dla mnie stanowi dieta śródziemnomorska. Dla mnie najpaskudniejszym złem jest cukier. Rakowi pewnie nie zapobiegniemy i jeśli będzie miał nas dopaść to to zrobi, ale może nie będzie nam wcześniej dokuczać otyłość, nadciśnienie, wrzody żołądka, problemy z wątrobą, grzybica układu pokarmowego. Warto. Nie sądzę natomiast, żeby był sens katować chorego drastyczną zmianą diety, wykluczaniem z jego jadłospisu wszystkiego co lubi czy wciskanie mu oleju (nie wiem jak smakuje lniany, ale po słowach Gazdy pewnie nie będę chciała się już dowiedzieć). Gdyby to leczyło to nikt by się nie operował i nie poddawał trudnym terapiom.

Pozdrawiam i częstuję świeżo upieczonymi, bezcukrowymi ciastkami owsianymi z miodem.

Kasiu, przeglądam intensywnie forum wzdłuż i w poprzek próbując zorientować się w nowej dla mnie sytuacji i w wielu pełnych rozpaczy wątkach trafiam na dobrego ducha w Twojej postaci.

Za nic mając odległość z Poznania do Sosnowca i na odwrót, wyczuwam Twoje niebywałe pokłady ciepła. Nie mam nic merytorycznego do napisania w kwestii choroby, ale kciuki macie na jutro i nie tylko załatwione. Pozdrawiam tatusia, twardzi z was zawodnicy, nie może być źle.